Nog drie nachtjes slapen en dan is het weer tijd om te stemmen. Naar mijn idee word ik als burger wel erg vaak gevraagd mijn stem uit te brengen. Deze Tweede Kamerverkiezing is anders dan de voorgaande. Onze minister-president vertrekt. De fusie van GroenLinks en de PvdA geeft de landelijke politiek een nieuwe impuls. De opkomst van de NSC-partij vraagt om een andere kijk op het huidige politieke toneel.
De politieke partij NSC en haar partijleider vormen ongetwijfeld een frisse wind in de Nederlandse politiek. Zo'n beweging kreeg vroeger de term 'burgeropstand' of 'revolutie', maar in de moderne democratie wordt dit vertaald naar het oprichten van een politieke partij. Ik heb respect voor Pieter Omtzigt, die tegen de stroom in zwemt voor een hoger doel. Zijn streven gaat verder dan persoonlijk gewin of het bekleden van de positie van minister-president. Hetzelfde geldt voor Caroline van der Plas, en misschien nog meer partijleiders.
Pieter Omtzigt ontvangt, zoals altijd, diverse commentaren bij elke stap die hij zet. De tijd nemen om na te denken is een essentiële eigenschap voor iemand die een leiderschapspositie bekleedt. Hij is zich bewust van zijn 'macht', waardoor 'macht' in zijn handen als veilig kan worden beschouwd. Men beweert dat hij te traag is in het verschaffen van duidelijkheid en niet besluitvaardig genoeg is. Naar mijn mening twijfelt hij helemaal niet; hij is juist transparant over zijn gedachten. Het lijkt erop dat mensen op de een of andere manier zijn visie niet oppikken, hoewel hij deze al in zijn daden toont. Dit was ook het geval bij Mark Rutte. De verbindende rol van Pieter Omtzigt in een mogelijke coalitie laat hij zien in zijn debatstijl. Het lijkt erop dat hij bewust ruimte heeft gelaten in zijn partijplan voor onderhandeling. De kern van zijn plan is om problemen bij de wortel aan te pakken, en hij staat open voor aanvullingen van andere partijen. Ik ben alleen benieuwd hoe hij de onderwerpen zoals bestuurscultuur en informatievoorziening vanuit politiek gaat vertalen om zichtbare positieve resultaten voor Nederland te bereiken. In ieder geval komt hij op mij en vele anderen betrouwbaar over.
Sommigen maken zich zorgen of Pieter Omtzigt zijn partij effectief kan leiden en bij elkaar kan houden. Ik denk dat zijn authenticiteit al de juiste 'volgers' heeft aangetrokken. Mensen zijn naar hem toe gekomen vanwege hoe hij is: intelligent, focus op inhoud, met een hart voor mensen en een streven naar een rechtvaardig Nederland. De 2400 sollicitanten en 7000 leden (zoals ik ooit op tv heb gehoord) hebben zich vrijwillig aangesloten, zonder enige marketingstunts of campagnetrucs. Het enige wat Pieter Omtzigt hoeft te doen, is zichzelf blijven. Blijkbaar volgen mensen hem omdat ze zijn visie delen en waarschijnlijk ook zijn persoonlijke eigenschappen, zoals daadkracht en focus op inhoud.
Wat kan er misgaan binnen een partij als gelijkgestemden samenkomen? Ze hoeven in ieder geval niet langer een gezamenlijk doel te formuleren. De intrinsieke motivatie van iedereen binnen de partij is veel sterker aanwezig dan bij andere partijen. Misschien moeten sommige leden nog werken aan de vaardigheden die nodig zijn in de politiek, maar wat betreft inhoud zou dat waarschijnlijk geen probleem zijn. Mensen met een bepaald intelligentieniveau zijn in staat om informatie of nieuwe kennis snel te verwerken. Deze partij kan in ieder geval een positieve invloed hebben op de politieke cultuur. Want als je moet samenwerken met mensen die zich richten op de inhoud, word je gestimuleerd om jezelf meer te verdiepen in de materie, zodat je op gelijk niveau kunt blijven als gesprekspartner.
Ondanks Pieter Omtzigt's wetenschappelijke achtergrond lijkt hij de 'wetten van het universum' te begrijpen. Hij weet hoe hij controle moet loslaten en laat de 'hogere macht' bepalen of zijn partij de premier moet leveren. Tot die tijd moet hij leren leven met de onzekerheid die voortkomt uit de beslissingen van de kiezers. Inhoudelijk lijkt hij in ieder geval goed voorbereid te zijn en heeft hij een team klaarstaan. De randvoorwaarden zijn geregeld. Bovendien heeft hij de intentie om de uitkomst niet te beïnvloeden door de naam van de premier kandidaat aan te kondigen. Daarmee voorkomt hij dat de kiezers op de ‘poppetjes’ letten in plaats van op de inhoud. Als NSC wint, hoop ik dat hij een premier kandidaat klaar heeft staan met het uiterlijk van een man. De reden daarvoor heb ik eerder in een andere blog toegelicht. Dit doet niets af aan alle respectabele vrouwelijke politici. Minister-president mag een ‘onbelangrijke’ positie zijn in Nederland. Buiten Nederland is deze positie echter bepalend voor hoe ons land wereldwijd bekend staat. Om een onderscheidende rol te blijven spelen en optimaal te profiteren van de gunstige positie van ons kleine land moet onze premier een man zijn, die niet te jong oogt en moet zowel initiatierijk als buigzaam zijn. Aan de andere kant zouden de Nederlanders wellicht geconfronteerd kunnen worden met de gevolgen, doordat we niet in staat zijn om onze lang zittende premier te respecteren en waarderen. Zo zouden de ‘wetten van het universum’ ook werken.
De media bestempelt de verkiezingsstrijd als tam, maar dit past binnen de trend van verandering. Jarenlang waren zowel de media als veel politieke ‘junkies’ verslaafd aan sensatie. Het is vergelijkbaar met mensen die gewend zijn aan een emotionele achtbaan en zich 'vlak' kunnen voelen als er geen sprake is van extreme emotionele uitingen. Persoonlijk vind ik de verkiezingsdebatten dit keer veel rustgevender. Op deze manier komt de inhoud veel duidelijker naar voren. Te veel sensatie leidt af van de inhoud, waardoor de standpunten niet objectief kunnen worden beoordeeld door de kiezers. Discussies zonder negatieve energie zijn blijkbaar mogelijk. De lijsttrekkers komen deze keer authentieker over en delen hun standpunten zonder te vaak de anderen naar beneden te halen. De focus ligt echt op het land en de Nederlanders. Er hangt een positievere 'vibes' rondom de debatten en campagnes. Het 'kippenhok'-gebeuren zo nu en dan maakt de politici menselijker en ‘burgerlijker’.
Deze keer presenteren meerdere politieke partijen sterke en degelijke standpunten. Ongeacht hun politieke kleur hebben meerdere lijsttrekkers mijn sympathie gewonnen. Door partijdigheid te vermijden, overweeg ik mijn stem strategisch in te zetten. Mijn aandacht is niet gericht op politieke oriëntatie links of rechts, op tactisch niveau, maar op het heden en de toekomst. Ik stem voor de toekomst van democratie en de kwaliteit van het politieke ambacht. De interne organisatie van veel politieke partijen vertoont gebreken, wat kan leiden tot politieke instabiliteit en ondermijning van de democratie in Nederland. Daarom geef ik mijn stem aan een nieuwe politieke partij, in de hoop dat deze een stevig fundament kan leggen binnen hun organisatie. Het lijkt mij eenvoudiger om vanaf de basis op te bouwen dan een organisatie met een vastomlijnde cultuur van binnenuit te veranderen. Ook wil ik deze partij de kans geven om te leren en te groeien in de Tweede Kamer. Ongeacht mijn keuze geloof ik sterk in de essentie van concurrentie voor innovatie en groei, zowel binnen de politiek als op de markt. Een monopolie staat vooruitgang in de weg. Alle partijen die begrip hebben van deze essentie, en bereid zijn hard te werken en te ontwikkelen voor Nederland, verdienen gelijke kansen in het politieke landschap.
Voortdurende vernieuwing en het nastreven van kansengelijkheid zijn onmisbaar, zowel in de maatschappij als in de politiek.
Reactie plaatsen
Reacties