Op mezelf

's Ochtends sta je vroeg op, omdat je niet langer kunt slapen. Vervolgens probeer je de lange dag door te komen. Er is regen voorspeld. Het vaste ritueel om een kopje thee te drinken bij de bibliotheek sla je vandaag over. Met een ontzettend traag tempo maak je je ontbijt klaar, terwijl je eigenlijk geen trek hebt. Behalve het doen van boodschappen in de vroege uren, ga je liever niet naar buiten. Het is al gauw te druk en te hectisch op straat. Na het ontbijt zit je voor het raam en staar je naar buiten, in de hoop dat er iemand langsloopt. Dan zie je tenminste nog een mens.

Nu Europa en Nederland wakker zijn geworden, is het belangrijk om hun concurrentiepositie nader te bekijken. Voor landen op andere continenten wordt Europa nog steeds gezien als een verzameling van verschillende landen. Deze ambiguïteit kan zowel een sterkte als een zwakte zijn ten opzichte van andere landen.

We hebben net het Chinese nieuwjaar gehad. In China wordt dit het lentefestival genoemd. Eigenlijk wordt dit traditionele nieuwjaar in dezelfde periode gevierd in meerdere landen in Azië, zoals Vietnam, Singapore, Hong Kong, Taiwan, Korea en Tibet. Deze landen hanteren, net als China, een specifiek kalendersysteem waardoor de datum waarop het nieuwe jaar begint, verschilt. Het valt echter altijd tussen 21 januari en 20 februari volgens de westerse kalender.

Met de kerst in zicht, een periode van bezinning, overweeg ik zoals gebruikelijk welke aanpassingen ik in het nieuwe jaar wil maken. Een van de besluiten die ik overweeg, is of ik mijn 'blogging' activiteiten voortzet.

De telefoon ging over en ik zag de naam van mijn vriendin op het scherm verschijnen. Ik nam op en hoorde een onbekende man aan de andere kant. Voor mij voelde het alsof mijn hart even stilstond of er een kortsluiting was in mijn hoofd. Die man deelde mee dat zijn tante, mijn vriendin, zojuist een injectie had gekregen om haar leven te beëindigen. Na het ophangen realiseerde ik me pas dat ik geen ‘gecondoleerd’ had gezegd. Ik wist niet precies wat mij het meest overviel: het besef dat ze er niet meer was, of de keuze die zij had gemaakt. Mijn vriendin had ook de wens geuit om een bescheiden afscheidsceremonie te organiseren, dus er zou geen traditionele begrafenis zijn om bij te wonen.

In de Amerikaanse media heeft een politicus de mensheid gewaarschuwd over UFO-beelden en de technologie waar buitenaardse wezens naar verluidt over beschikken. Zelf zou ik nooit waarschuwen voor iets als ik de oplossingen niet weet, omdat dat niemand helpt. In sommige gevallen zaai je alleen maar angsten. Ik ontken het bestaan van UFO's en buitenaardse wezens niet. De wereld is groter dan wat we met onze ogen kunnen zien, en er zijn veel zaken waar we nog geen weet van hebben. Ik ben me bewust van de beperkingen die we als mens hebben.

Het lijkt alsof slecht nieuws leuk vindt om me achter te volgen. Wat ik vooral erg vind, is dat daar veel ‘leugens’ en onredelijkheden achter schuilen. Zonder dat ik erbij stilstond had ik een paar dagen van tevoren over dit slechte nieuws gedroomd. En het is uitgekomen. 

Vandaag vieren wij de Pasen. Volgens de Bijbel is de Pasen het feest ter herdenking van Jezus’s wederopstanding na zijn kruisiging. Gelovigen vieren de toegang tot een nieuw en eeuwig leven.

Bovendien is het democratische systeem gestoeld op wantrouwen. Dat gaat namelijk ervan uit dat de burgers behoefte hebben om mee te beslissen, omdat ze de politiek en regering niet blindelings kunnen vertrouwen. Ook wordt er van uit gegaan dat mensen slechte wezens zijn. Ze zijn niet in staat vanuit zichzelf het juiste te doen voor de anderen, en het land. Vandaar al die straffen, controles en tegenmachten. Zonder controles en tegenmachten zouden de bewindslieden niet kunnen functioneren. Wij kunnen de anderen per definitie niet volgen of vertrouwen. Hoe wordt ons mensbeeld ontwikkeld als wij in het systeem leven waar we zo over onszelf en de anderen hebben leren denken?

In de politiek is men erg vol van het woord democratie. Ik snap dat eigenlijk niet zo. Wat zijn de voordelen van een democratisch systeem? Dat iedereen een plasje ergens overheen mag doen? Of dat er eindeloos over problemen gepraat wordt zonder positieve uitkomst? Kennen wij in de democratie geen oorlog, geen armoede of geen klimaatprobleem?

Armoede is niet eenzijdig te bestrijden door financiële steun van de overheid. Iedere van ons moet de kansen weten te grijpen en daar hard voor te werken. Zoals altijd, plakken wij hier overal graag een label op. Vervolgens laten wij het zo. In Nederland wordt het woord armoede gewoon in je mond gestopt. 

Het woord armoede zegt mij nooit zo veel, totdat ik daarmee geconfronteerd word in Nederland vanwege mijn werk. Nog vaker hoor ik mensen over dat woord roepen, die zelf waarschijnlijk nooit armoede hebben gekend. Wij worden allemaal 'gehersenspoeld' totdat het woord armoede zo ingeburgerd is en de vernieuwde definitie krijgt, namelijk: iedereen die onvoldoende geld heeft om uit te geven, is arm.