Met de kerst in zicht, een periode van bezinning, overweeg ik zoals gebruikelijk welke aanpassingen ik in het nieuwe jaar wil maken. Een van de besluiten die ik overweeg, is of ik mijn 'blogging' activiteiten voortzet.
Drie jaar geleden, rond deze tijd, ben ik begonnen met het publiceren van blogs. Voordat ik daadwerkelijk in actie kwam, speelde het idee al jaren door mijn hoofd. Om mijn gevoel van onzekerheid tegemoet te komen, besloot ik zelfs een cursus 'column schrijven' te volgen. De docent vond mijn idee te romantisch, dat schrijven met inspiratie. Gelukkig heeft zijn opmerking me niet weerhouden om actie te ondernemen. Ik begon met het idee: ik zie wel hoe ver ik kom. De enige investering die ik hoefde te doen, was het betalen van de hosting. Ik kon de website zelf op een eenvoudige manier inrichten. Als er mensen zijn die lezen, mooi. Zo niet, dan ben ik alleen een klein bedrag per jaar kwijt. Het is de moeite van het experiment waard.
Mijn experiment presteert boven verwachting. Allereerst had ik nooit gedacht dat het me zou lukken om drie jaar lang iedere week een artikel te schrijven. Het gaat me makkelijk af; het fenomeen 'schrijversblok' heb ik nog geen enkele keer hoeven te ervaren. Ik kan overal inspiratie vinden om over te schrijven. De vrijheid om me niet te beperken tot bepaalde genres of thema's heeft ongetwijfeld geholpen. Ook hoef ik me geen zorgen te maken over het plezieren van lezers voor mijn eigen inkomen. Ondanks dat ik vanuit mijn eigen interesse schrijf, trekken mijn artikelen toch lezers aan. Blijkbaar zijn er 'gelijkgestemden' die mijn zienswijze en ervaringen boeiend vinden. Wat ik vooral grappig vind, is dat het 'dashboard' aangeeft dat mijn Nederlandse artikelen ook buiten Nederland worden gelezen, zoals in Duitsland en de Verenigde Staten. Het blijft voor mij een raadsel of deze mensen de Nederlandse taal beheersen of dat ze een vertaalmachine gebruiken om mijn artikelen te lezen.
In de commerciële wereld draait alles om marktgericht denken, waarbij je producten of diensten afstemt op de behoeften van anderen. In deze tijd lijkt het echter anders te werken. Start-ups en scale-ups houden zich bezig met innovatieve producten of diensten. De oprichter van zo'n bedrijf krijgt een idee dat niet specifiek voortkomt uit marktonderzoek. Eerst moet hij zelf geloven in zijn product en daarna hopen dat het aanslaat bij het publiek of in de markt. Deze aanpak verschilt van de traditionele aanpak waarbij men wacht tot er vraag in de markt is. De ondernemer staat hier voorop en leidt de markt, in afwachting van wie er volgt. Hierbij speelt authentiek leiderschap een belangrijke rol. Dit garandeert echter nog niet dat de onderneming succesvol zal zijn, omdat er meer criteria nodig zijn voor een succesvolle business.
Dit type leiderschap is haalbaar wanneer 'winst' niet van primair belang is. In een organisatiecontext kan dit bijvoorbeeld het geval zijn wanneer de continuïteit van de bedrijfsvoering minder kritiek is, zoals bij een non-profitorganisatie. In zo'n setting kan een 'ik-gerichte' vorm van authenticiteit minder negatieve invloed hebben op het grotere geheel. Vergelijkbaar met het schrijven van blogs: ik kan vrijuit schrijven zoals ik wil en trek inderdaad mensen aan die uit eigen initiatief mijn stukken willen 'volgen'. Zowel lezers als ikzelf hebben de vrijheid om te kiezen. Een voorwaarde hierbij is dat ik niet financieel afhankelijk ben van mijn publicaties. Als dat wel het geval zou zijn, zou ik meer lezersgericht moeten schrijven, zoals veel andere columnisten. Met dergelijke beperkingen in gedachten zou ik waarschijnlijk minder goed presteren omdat ik niet met mijn eigen 'flow' kan meegaan. Voor inspiratie is het namelijk belangrijk om in de 'flow' te zitten, een staat waarin creativiteit zonder belemmeringen kan stromen. Dit klinkt misschien abstract, maar iedereen die zich bezighoudt met creativiteit begrijpt wat ik bedoel. Wanneer iemand in een 'flow' zit, kan hij of zij iets nieuws creëren zonder blokkades. De essentiële vraag hier is: hoeveel mensen kennen nog hun authentieke zelf? En hoeveel durven vanuit die authenticiteit te 'creëren'?
Het feit dat ik thema-vrij blog, is niet toevallig ontstaan. Persoonlijk koester ik een voorliefde voor schriftelijke communicatie. Op jonge leeftijd wist ik al dat ik ooit een biografie over mezelf wilde schrijven. Toen de trainer van mijn coachopleiding vroeg wat mijn businessmodel zou zijn vijftien jaar geleden, antwoordde ik dat ik boeken zou schrijven over coaching en online coaching. Destijds was het concept van online coaching nog niet volledig ontwikkeld. Door te bloggen heb ik mijn idee min of meer gerealiseerd. Toen ik ooit een profiel moest schrijven voor mijn vrijwillige rol als coach op werk, benadrukte ik authenticiteit en levens veranderende ervaringen. Door gewoon mezelf te zijn, trok ik mensen aan die precies dat nodig hadden. Logischerwijs veranderde hun leven, puur omdat zij er zelf klaar voor waren. Dit principe is toepasbaar op vele aspecten van het leven, zoals bij het zoeken van werk. Als een werkgever je afwijst, zijn ze wellicht nog niet klaar voor wat jij als persoon te bieden hebt. Word je met open armen ontvangen, dan kom je binnen bij collega's die bij je passen en waar je plezier kunt beleven aan je werk. Dit principe geldt ook als je op zoek bent naar de ware liefde. Je kunt namelijk niet je hele leven doen alsof je anders bent om een partner aan je zijde te houden. Om de juiste mensen aan te trekken, is het essentieel om te allen tijde je authentieke zelf te laten zien.
Ik geef de voorkeur aan e-mailen en chatten boven bellen, niet omdat ik verbaal niet sterk ben of traag ben in mijn denken; maar omdat ik anderen de tijd wil geven om te reageren. In het tijdperk waarin we constant worden overspoeld door informatie van alle kanten en mensen die onze aandacht opeisen, bied ik mijn collega's de ruimte om te prioriteren door te e-mailen op het werk. Via chatapps geef ik anderen de tijd om niet direct te hoeven reageren. Ik wil mensen de ruimte geven om hun eigen keuzes te maken. Wanneer je belt of face-to-face communiceert, wordt er onmiddellijke reacties of uitspraken verwacht; terwijl dat niet altijd noodzakelijk is in onze interacties met anderen. Daarnaast komt een harde boodschap vaak minder hard aan via het scherm. Een bijkomend voordeel van schriftelijke communicatie is dat mensen de informatie kunnen herlezen en begrijpen, zo vaak als ze willen. Directe communicatie wordt overgewaardeerd. Gelukkig zijn we gezegend met technologische ontwikkelingen. Verschillende communicatiemiddelen zouden de mens moeten dienen zonder extra belasting. Helaas is dat nu vaak wel het geval. Met mijn blogs geef ik anderen de keuze om ze te lezen. Als ze er geen zin in hebben, komen ze er niet zomaar mee in aanraking. Ik doe niet aan SEO (Search Engine Optimization) en pas geen trucs toe zoals op sociale media of Google. Tot nu toe doe ik het met veel plezier omdat ik mijn verhalen niet aan anderen opdring.
Het is begrijpelijk dat veel mensen het apart vinden dat ik kan blijven schrijven zonder directe verwachtingen of beloningen. Mijn motivatie om te bloggen is puur intrinsiek. Hoewel de meeste studies aangeven dat extrinsieke motivatie (gedreven door reacties van anderen, financiële beloningen, opgelegde doelen en verplichtingen) op korte termijn effectiever kan zijn, toont onderzoek ook aan dat intrinsieke motivatie op lange termijn duurzamer is, omdat het van binnenuit komt en over een langere periode volgehouden kan worden. Deze benadering verklaart waarom salaris niet allesbepalend is op de lange termijn en waarom personeelsproblemen, zoals personeelstekort en ziekteverzuim, niet structureel opgelost kunnen worden door uitsluitend materiële beloningen.
Eens zei een vriendin tegen me: "Waarom deel je al je kennis en adviezen gratis? Je zou er geld mee moeten verdienen. Het leven kost eenmaal geld. Gewoonlijk word je op het werk betaald voor coaching of advies." Ik kan haar geen ongelijk geven. Voor veel Nederlanders geldt echter: Als iets gratis is, moet je vooral ervan profiteren. Zo nemen mensen vaak kennis en ideeën over en praten alsof ze van henzelf zijn. Iets teruggeven uit dankbaarheid komt bij niemand op. Door mijn 'onbaatzuchtigheid' is te zien dat vrijwillige wederkerigheid vrijwel onbekend is hier in Nederland. We kennen enkel verplichtingen die voortkomen uit afspraken of contracten. Er wordt weinig gehandeld vanuit het hart, of van binnenuit. Zonder vrijwillige reciprociteit kan gelijkwaardigheid tussen mensen eveneens nooit bestaan.
Ten slotte: "kennis is macht. Kennisdeling is kracht. Ik deel enkel kennis en inzichten die uit mijn eigen creativiteit voortkomen; 'copycat' zijn is niet mijn stijl.
Reactie plaatsen
Reacties