Het wel of niet openen van scholen is vaak de discussiepunt in het kader van de corona maatregelen. Natuurlijk begrijp ik dat het zwaar is om thuis te onderwijzen naast het thuiswerken. Aan de hand van de punten die naar voren zijn gebracht, over waarom de jeugd beter naar school moet gaan, is mij aantal zaken opgevallen.
Dat het belangrijk is dat de jeugd op school moet zijn voor de nodige uitwisseling en leuke dingen samen kan doen met de leeftijdsgenoten, daar kan ik me enigszins bij voorstellen. En dat de scholen open moeten blijven omdat anders veel ellende thuis kunnen gebeuren, schetst een hele grote maatschappelijke vraagstuk die dringend opgelost moet worden. Het is best een ernstig kwestie als de kinderen of jongeren hun toevlucht moeten zoeken op school. Het niet veilig kunnen voelen in je eigen thuisomgeving legt een basis voor het gevoel van wantrouwen naar je omgeving en de maatschappij toe, de rest van het leven.
Onlangs in het nieuws las ik dat een 14-jarige jongen die op gymnasium zat, van zijn eigen leven heeft beroofd met een in mijn ogen goed doordacht plan. Ik werd er goed kotsmisselijk van door wat de ouders van die jongen hebben gezegd. Hun uitspraak bevestigt alleen maar waarom die jongen tot een bepaalde actie is overgegaan. De ouders schuiven af op de corona maatregelen. Ik zou zeggen: ‘Die jongen is langdurig emotioneel verwaarloosd door zijn ouders.’ Hoe kan hij anders alleen in een tent iets zit te doen zonder wie dan ook gemerkt te hebben? En hoe komt die jongen aan al die spullen als hij geen geld heeft gehad? De uitgebreide rationele analyse van de ouders ná het incident, en ook het leggen van schuld bij de overheid, zeggen genoeg over hun emotionele betrokkenheid bij het kind, vóór en ná het incident.
Verder, de ouders die zo graag hebben dat de school weer opengaat; Zouden hun kinderen niet stiekem het gevoel hebben gekregen dat ze niet welkom zijn, en dat ze de last geworden zijn van hun ouders? Hoewel veel volwassenen het contact met hun gevoelens zijn kwijtgeraakt in de loop der jaren, kunnen de kinderen en jongeren juist nog heel goed voelen. Ze kunnen nog niet een correcte analyse maken van waarom de ouders gestrest raken of hun ouders hen liever naar school zien gaan. Want de meeste kinderen zouden alleen maar fijn vinden om thuis te mogen blijven. Eindelijk kunnen ze hun ouders vaker zien behalve alleen in de weekenden of tijdens de vakantieperiode. Aan de andere kant heb je inderdaad kinderen en jongeren die liever naar school gaan dan thuis opgescheept te zitten met hun ouders. Als dat het geval is, dan mogen de ouders zich afvragen waarom hun kinderen liever niet bij hen willen zijn.
Bovendien ben ik erg benieuwd naar, hoe deden de ouders vroeger toen het onderwijssysteem nog niet bestond? Hebben de ouders wel goed over nagedacht voordat ze aan kinderen begonnen? Of zouden ze niet aan kinderen zijn begonnen als er geen kinderopvang en scholen zijn in Nederland? En wat als wij geen toeslagen ontvangen van de overheid? Is ouderschap een bezigheid waar de ouders van plan zijn zich 100% voor in te zetten?
Een andere discussie over het wel of niet openen van de scholen is dat er achterstand opgelopen zou worden. Misschien ben ik daar heel simpel in. Corona crisis is een landelijk of wereldwijd gebeuren. Het is mogelijk om de achterstand gelijk te trekken, door iedereen het schooljaar overnieuw te laten doen. Waarvoor al dat geforceerd afstandsonderwijs met minder kwaliteit? Waarvoor al dat extra gestrest van de ouders voor het thuisonderwijs? Uiteraard moeten de kinderen en jongeren wel beziggehouden worden voor een gezond dagritme, maar de dag kan ook gevuld worden met activiteiten die zij zelf leuk vinden. Als zij minder onrust hoeven te voelen van hun omgeving, zullen ze ook veel makkelijker met de tijdelijke situatie kunnen omgaan. Want de jeugd zit veel flexibeler in elkaar dan de volwassenen. De spanning die zij ervaren wordt grotendeels veroorzaakt door hun omgeving.
Als Nederland het hele schooljaar overnieuw laat doen door iedereen, dan loopt niemand meer achterstand op toch? Met wie zijn we aan het concurreren? Waarom moeten wij in alle bochten wringen om de schooljaren onafgebroken te laten doorlopen? Uiteraard hebben wij met de lasten van schoolgebouwen of salarissen van de leerkrachten te maken. Wat is belangrijker? Het welzijn van de jeugd, daarmee hun ouders maar ook de toekomst van de maatschappij, of het geld?
Ik pleit niet voor de ene of andere. Als er breder over de kwestie wordt nagedacht, dan komen er vast betere oplossingen waar alle partijen er baat bij kunnen hebben.
Kinderen en jongeren zijn simpele wezens. Het zijn volwassenen die hun wereld complex maken. Kijk maar hoe kinderen ingezet worden door hun ouders op sociale media om bepaalde boodschap over te brengen aan de politiek. Kinderen zouden eenvoudig blij zijn als ze vrij mogen spelen en hun ouders gelukkig zien stralen. Voor de jongeren die wat uitdagingen nodig hebben kunnen allerlei online activiteiten georganiseerd worden. Voor deze generatie jeugd is het onderhouden van digitale relaties best vanzelfsprekend. Veel doen al aan online gamen bijvoorbeeld. Verder zijn er veel platforms sociale media waar de jeugd graag gebruik van maakt. Als wij al die platforms op een positieve manier weten in te zetten; zinvolle en gerichte bezigheden weten te creëren voor de Nederlandse jeugd, dan zullen ze alsnog veel kunnen leren en ontwikkelen gedurende het schooljaar waar ze veel hebben moeten missen. Tot nu toe heeft het sociale media vaak een negatieve invloed op de jeugd vanwege het willekeurige gebruik. De school of de leerkrachten kunnen bijvoorbeeld een rol daarin krijgen in plaats van afstandsonderwijs te geven over reguliere lesmaterialen. Op elke school heb je vast aantal leerkrachten die dat leuk vinden om te doen. Jonge volwassenen zoals studenten die dicht bij de belevingswereld van de jeugd staan kunnen ingeschakeld worden; of de zogenaamd ‘nerds’, wiens kwaliteiten goed uit de verf kunnen komen in de virtuele wereld. Op deze manier kunnen de scholen of georganiseerd netwerk nog steeds contact houden met de Jeugd, maar dan op een manier die minder tot geen spanning geeft. De ouders worden ook gerustgesteld omdat hun kinderen niet de enige zijn die de achterstand moeten oplopen. Zonder de prestatiegerichte schoolactiviteiten kunnen de ouders en hun kinderen deze corona tijd gebruiken om hun emotionele band met elkaar te verstevigen, of te verbeteren onder een goede begeleiding met blijvend positief effect.
Laten wij het schooljaar met een jaar opschuiven. Met z’n allen gaan wij dit jaar niet over.
Reactie plaatsen
Reacties