Onder twintigers zou een toename zijn van hartinfarcten en trombose na overmatig lachgasgebruik. Ruim de helft van de Nederlandse gemeenten heeft al een eigen lachgasverbod ingevoerd vanwege het uitblijven van een landelijk verbod.
Ten eerste ben ik er blij om dat er signalen zijn vanuit de medische hoek. De oorzaak van waarom er sprake is van toename risico op bepaalde aandoening onder bepaalde doelgroep, is uitgezocht. De gemeenten verdienen ook een duimpje dat ze de signalen serieus nemen en komen met de maatregelen, om het risico te verminderen. Ik begrijp ook waarom een landelijke verbod uitblijft. Vanuit Den Haag zien ze waarschijnlijk ook dat dit probleem een onderdeel is van een groot geheel. Ik ga er vanuit dat ze zien dat dit onder andere het resultaat is van allerlei verborgen problemen in de samenleving. Als ik het goed heb begrepen, hebben ze al plannen om een en andere anders aan te pakken.
Door corona pandemie worden de problemen onder het vergrootglas gelegd, ook hoe de jongeren omgaan met problemen of tegenslagen, of hoe ze zich gedragen in ongewenste situaties. Ik zelf ben altijd heel bewust daarvan omdat het een groot thema is geweest in mijn eigen opvoeding. Van kleins af werd ik voorbereid op de situaties die ik kan tegenkomen in het leven, wat ik vooral niet moet doen, en waar ik op moet letten. Een ding heb ik vooral geleerd: Ik kan niet altijd dingen doen die ik zelf graag wil. Ook moet ik er hard voor werken en het geduld opbrengen voor iets wat ik wens. De eerste wat mij opviel toen ik naar Nederland kwam was de uitspraak: ‘Ik heb er geen zin in (om iets te doen)!’, Daarvoor dacht ik altijd dat het woord ‘zin’ verbonden moet zijn met de betekenis ‘zinvol’ en wel voor de wereld, samenleving of de andere mensen. Dat het woord ‘zin’ verbonden wordt met het gevoel van individuen of persoonlijke voorkeur, was voor mij totaal nieuw. Heel veel jaren later hoor ik weer vaak de uitspraken zoals ‘Volg je hart, volg je gevoel’. Hebben deze willekeurige populaire uitspraken onze kinderen en jongeren gevoed? Jongeren die lachgas, of andere genotsmiddelen gebruiken, zijn namelijk van de generatie die gevoelig is voor ‘instant gratification’.
Wat is ‘instant gratification’? ‘Instant gratification’ is niets anders dan het snel reageren op prikkels, of de prikkel zelf opzoeken. Het beste voorbeeld zie je terug in het gebruik van de mobiel. Hier gaat over de neiging hebben om continu prikkels tot je te willen nemen. Vaak zijn dit prikkels die je een kleine shot dopamine – 'gelukshormoon' – geven. De jongeren die lachgas gebruiken gaan voor de psychische effecten die maximaal 5 minuten duren. Ze komen bijvoorbeeld in een dromerige roes, voelen ze kort heel erg fijn, krijgen lachbuien of gaan hallucineren.
Ik persoonlijk denk dat het opleggen van verbod maar een symptoom bestrijdende middel is. Jongeren zijn creatief. Als ze ergens behoefte aan hebben dan gaan ze die wel weer op een andere manier opzoeken. Om dit probleem grondig aan te pakken kunnen wij in twee oplossingsrichtingen zoeken:
1. Waar is de ‘instant gratification’ vandaan gekomen?
2. Waardoor hebben de jongeren (ongezonde negatieve) prikkels nodig?
‘Instant gratification’ is een bijwerking van de snelle, materialistische en welvarende maatschappij. In Nederland zijn we gewend dat wij direct kunnen eten als wij trek hebben, er kleding is in de klerenkast als wij het koud hebben. In de meeste huishoudingen kunnen de ouders best veel veroorloven. Als het kind een stuk speelgoed wilt, hoeven de ouders niet te lang stil te staan over de geldkwestie om over te gaan tot de koop. Wat ook bekend is in het nieuws, in sommige gezinnen bepalen de kinderen welke boodschappen in huis gehaald worden. Veel jongeren zijn gewend dat er altijd naar hun behoefte geluisterd wordt. Zij krijgen onmiddellijk alles wat hun hart begeert en hebben nooit geleerd om even te wachten. Wanneer er obstakels zijn dan kiezen ze ook voor een snelle en makkelijke oplossing om het negatieve gevoel, dat soms hoort bij het leven, te vermijden. Het gaat hier om de patroon van behoeftebevrediging die zij altijd al hebben gekend.
Hoe zit het dan met de kinderen met ouders die het niet breed hebben? De meeste ouders proberen toch hun best te doen om wel de behoefte van hun kinderen te bevredigen. Ze zijn bewust van de omgeving waarin de kinderen zich bevinden. Als het de ouders niet lukt dan krijg je afgunst en jaloezie onder de kinderen. Sommige kinderen groeien op in een omgeving met overvloed terwijl zij hun zin nooit hebben gekregen vanwege geldgebrek. Als zij wat ouder zijn dan gaan ze er alles aan doen om geld te verdienen, vaak op een snelle manier en via een korte weg. Doorstuderen levert immers geen geld op. Ze willen alsnog hun eigen behoefte bevredigen door zelf aan de nodige middelen te komen. We zien al waar dit naar toe leidt: invloed van de opvoeding en omgeving.
En waarom hebben de jongeren prikkels of lachgas nodig? Het gebruik van lachgas geeft hen blijkbaar een moment van geluk. We kunnen zeggen: Ja, door corona voelen ze zich eenzaam of opgesloten, daarom hebben ze lachgas nodig om zich beter te voelen. Dit is een antwoord om te verklaren waarom de jongeren naar lachgas grijpen maar biedt geen antwoord op de vraag: Waarom weten ze niet een juiste of gezonde keuze te maken wanneer er moeilijkheden zich voordoen? Klopt het beeld van gelukkig zijn wel voor de jongeren? Stel dat ze allerlei externe prikkels, of hun vrienden nodig hebben om goed te kunnen voelen, wat zegt dit over hen? Eveneens hun gedrag of reactie bij het slecht voelen. Ik denk dat iedereen wel eens foto’s gezien heeft van lachende en spelende kinderen in het oorlogsgebied of in de arme landen. Wat maakt het dat onze kinderen en jongeren zich niet gelukkig voelen ondanks de welvaart en fysieke veiligheid?
De jonge generaties zijn de drager van onze toekomst. Veel problemen moeten bij de wortel aangepakt worden. Volwassenen, wees de ouders en de voorbeeldfiguren die de normen en waarden overdragen; help de jeugd voor te bereiden op de toekomst, en hun rol in de samenleving; leer hen wat innerlijk geluk betekent en besteed aandacht aan hun emotionele welzijn, wilskracht en geduld. De jongeren hebben ons nodig, en niet het gebruik van lachgas of het lachgasverbod.
Reactie plaatsen
Reacties