Wij zijn zo goed in het geven van aanleiding tot meer problemen (deel 2)

Terugkomend op de gevolgen voor de slachtoffers, Turkije en Nederland vanuit goede bedoelingen. Uiteraard moeten wij ten alle tijden een helpende hand uitsteken, fysiek, materieel of emotioneel, binnen ieders eigen mogelijkheid. Op staatsniveau moet dat echter anders zijn. Turkije is tweeëntwintig keer groter dan Nederland, Syrië vijf keer en Oekraïne vijftien keer. Denken wij dat de Turkse regering niet voor zijn eigen land en volk kan zorgen? Zijn de Turken in Turkije tot nergens in staat daarom hebben ze de Turkse-Nederlanders nodig om hen te redden? Elke goed bedoelde actie van ene partij kan denigrerend overkomen bij een andere. Gaat Nederland er vanuit dat Turkse regering niet in staat is de problemen voor zijn bevolking op te lossen? Willen wij Turkije, zoals vele andere landen, van ons afhankelijk maken? De Turkse regering kan toch ook de slachtoffers van de aardbeving een onderkomen bieden in andere steden of dorpen totdat alles weer opgebouwd is. Ik kan uiteraard begrijpen dat sommigen van ons zich verbonden voelen met hun familie en vrienden die in het land van herkomst wonen, en daardoor geen aandacht hebben voor de risico’s die Nederland zelf te kampen heeft.

Oekraïners kunnen nog niet terug naar hun land en wij willen alweer nieuwe stroom mensen binnenlaten. Naast dat wij doorlopend al met immigratie en daaruit voortvloeiende problemen te moeten worstelen. Soms betwijfel ik of de essentie van alle problemen begrepen wordt. Anders kunnen wij toch niet zo goed in zijn om steeds nieuwe problemen te veroorzaken of laten ontstaan? Kunnen wij nog veroorloven om allerlei uitzonderingen te maken? Stel dat iedereen visum wil aanvragen voor zijn familie en vrienden wanneer het land van herkomst weer eens in bepaalde omstandigheden verkeert, dan krijgen wij hier het echt druk. Wij hebben nota bene al personeelstekort. In Nederland wonen er mensen die overal vandaan komen. Iedere dag of ieder jaar vinden er oorlogen of rampen plaats ergens op de wereld. Gaat Nederland enkel versneld visum verstrekken aan Turken, en niet aan mijn familie en vrienden in Azië of andere delen van de wereld? Op die manier maken wij dus continu verschil tussen mensen en creëren verdeeldheid in de samenleving. Kan alles in Turkije herbouwd worden na drie maanden verblijf in Nederland? Stel dat de Turkse gezinnen hier een baan vinden, of de kinderen hier de taal hebben leren spreken en vriendjes krijgen, gaan wij weer op basis daarvan verblijfsvergunning verstrekken? Zoals telkens al is gebeurd bij de asielzoekers of vluchtelingen. Waarom is Nederland zo goed in het halen van allerlei dilemma’s, en daarmee problemen op zijn hals?

De gevolgen van aardbeving blijven de verantwoordelijkheid van de plaatselijke regering. In het algemeen denken wij vaak dat mensen weghalen van het probleem de beste oplossing is. Nee, wij willen slechts onszelf daarmee verlossen van ons eigen schuldgevoel of het gevoel van machteloosheid. Voor sommigen speelt de ego boost ook een rol: kijk nou hoe rijk, barmhartig of empathisch ik ben/wij zijn. Het uitgangspunt is wederom ik-gericht. De problemen die daarna komen zijn oneindig. Kampt Nederland met het redderssyndroom en wil de andere landen voor altijd van ons afhankelijk maken? Nederlandse regering is hoofd verantwoordelijk voor Nederlanders. We kunnen ons niet onophoudelijk over de niet-Nederlanders ontfermen en de (basis)behoeften van onze eigen Nederlanders negeren en verwaarlozen. We moeten niet toestanden laten insluimeren waarbij we niet meer voor de Nederlanders kunnen zorgen en onze samenleving verder doen ontkrachten.

De oude ongecontroleerde manier van doen hoort niet meer bij deze tijd. Als we de verantwoordelijkheid van andere regeringen blijven overnemen, leren ze nooit van hun fouten en de juiste te doen voor hun bevolking. Dat Syrië als land weinig kans heeft om bovenop te komen weten wij allemaal waarom. De kloof tussen Turkije en West-Europa wordt door deze aardbevingen opnieuw groter. Hoe kunnen de landen binnen Europese Unie ooit op een gelijk niveau zitten als sommigen gewoon niet vooruit kunnen gaan? Andere landen helpen met geld is echt niet de oplossing. Hoe kan een land ooit opgebouwd worden als al die hoogopgeleiden en ‘rijkeren’ gevlucht zijn naar het Westen? Ja de vluchtelingen zijn niet altijd zielig. Velen hebben geld en een bepaald achtergrond. Anders kunnen ze de ‘vlucht’ niet eens organiseren. Tijdelijk een veilige plek bieden wanneer er gevaar zich voordoet moet mogelijk zijn. Daarna moeten mensen terug om hun land te helpen opbouwen. Dit lijkt me een logische keuze wanneer een persoon genoeg van zijn of haar land, en landgenoten houdt.  

Wanneer de vluchtelingen de luxe hebben om te vluchten naar het buitenland, om zo hun eigen land en landgenoten achter te laten, zullen ze op dezelfde manier gedragen wanneer er zich problemen voordoen hier in Nederland. Verandering en verbetering hebben tijd en opoffering nodig. Dit kunnen wij ook opmaken uit de geschiedenis. Een land gaat niet vooruit als de burgers alleen weten te vluchten, of weglopen van problemen. In mijn ogen zijn die mensen weinig integer en loyaal. Ze hebben geen verantwoordelijkheidsgevoel naar hun land toe. Ook beschikken ze over weinig doorzettingsvermogen en vertonen onverantwoordelijk gedrag. Al die normen en waarden nemen ze dus mee naar Nederland. Op mensen met zulke eigenschappen kan Nederland ook niet rekenen in moeilijke tijden. Wij moeten niet het toevluchtoord willen zijn voor diegene die alleen aan hun eigen geluk denken. Laten ze het nodige leerproces doorlopen op de plek waar ze horen te zijn. In Nederland hebben wij al genoeg mensen die het leerproces nog moeten doorlopen.

De komende tijd krijgen wij met een steeds instabieler wereld te maken. Welvarendere landen gaan het zwaar krijgen omdat heel veel landen nog afhankelijk zijn op allerlei terreinen. De meest constructieve oplossing om de uitdagingen in de toekomst het hoofd te bieden, is dat de andere landen ook financieel zelfstandiger moeten worden. Dat kunnen ze niet als ze niets hoeven te leren, of als de noodzaak niet bestaat dat ze de problemen in het land zelf grondig moeten aanpakken. Want de ‘rijkere’ landen springen wel bij in de vorm van humanitaire hulp, wanneer hun bevolking weer moeten lijden. Tegenwoordig wordt dat zelfs min of meer als vanzelfsprekendheid gezien. Ondertussen hollen wij onze eigen samenleving uit omdat geld zo belangrijk is geworden vanwege de problemen die zijn ontstaan door anderen. Wie kan Nederland helpen als West-Europa met rampen en onvoorspelbare problemen te maken krijgt? De miljarden euro’s die wij iedere keer uitgeven aan andere landen kunnen we niet terugverwachten wanneer wij zelf hulp nodig hebben. De toekomst van Nederland ziet door de eenzijdige afhankelijkheid van veel landen niet bepaald rooskleurig uit. Ik heb er zwaar twijfels bij of het nog goed komt met Nederland en West-Europa, gezien het ontwikkelingstempo van veel landen.

Ik denk dat West-Europa en Nederland een andere modus moeten vinden in hun helpende rol. Financiële ondersteuning is nuttig in noodsituaties. Maar niet iedere situatie hoeft gezien te worden als noodlottig geval. Geld moet ingezet worden als middel om het (leer)proces te faciliteren of stimuleren, en niet als doel om problemen voor een andere op te lossen. Nederland wil toch niet in de toestanden belanden waar wij uitsluitend teruggeworpen worden op onszelf? Dit omdat de andere landen door onze langdurige verwenning niet anders kennen dan continu te blijven ‘nemen’. Op die manier zullen ze nooit in staat zijn te ‘geven’ wanneer de omstandigheden daarnaar om vragen. Ze zijn namelijk niet voorbereid en zijn niet capabel genoeg daarvoor; helaas door ons eigen toedoen.  

Het is simpelweg te laat om pas kennis en ervaring op te doen wanneer er sprake is van noodsituatie.  Daarbij hoeven noodsituaties niet voor te komen als problemen telkens tijdig en grondig zijn opgelost. Turkije houdt ons een spiegel voor.

<<<  Terug lezen 'Wij zijn zo goed in het geven van aanleiding tot meer problemen' (deel 1)'