Een paar dagen voor het oud en nieuw avond begon ik al te tobben over het vuurwerk. Ieder jaar mocht ik na 3 uur pas in slaap komen. Het vuurwerk begint uiteraard ver voordat het nieuwe jaar ingeluid wordt en ga zeker nog dagen door in de stad waar ik woon. Wonderbaarlijk is het kabaal vuurwerk dit jaar al gestopt rond 1:30.
Vooral vorig jaar en dit jaar heb ik een afkeer ontwikkeld tegen het afsteken van vuurwerk. In andere landen worden burgers betrokken bij oorlogen waar ze onvrijwillig getroffen worden door raketten en bommen. Zij leven elke dag in angst en schrik vanwege het geluid van raketlanceringen en explosies om hen heen. In Nederland brengen we de verschrikkingen van oorlog naar onze medemensen en dieren door vuurwerk af te steken, en soms zelfs hulpverleners te bekogelen met vuurwerk en stenen, puur voor ons eigen plezier. Dit illustreert hoe egocentrisch sommigen in Nederland kunnen zijn.
In enkele gemeenten is het vuurwerkverbod ingevoerd, maar zonder handhaving. We weten van tevoren dat handhaving niet mogelijk is vanwege personeelstekort. In mijn stad merk ik weinig van het ingevoerde verbod. Terwijl ik uit het raam keek, hoopte ik dat de bomen niet vlam zouden vatten door vuurwerk, en dat de vuurpijlen niet op balkons terecht zouden komen waar mensen zijn. Vroeger gold de ongeschreven regel om vuurwerk vanaf middernacht af te steken. Nu gebeurt dit op willekeurige tijdstippen gedurende de dag. Voor degenen die dit doen, lijkt het afsteken van vuurwerk allang geen traditie meer te zijn ter viering van het nieuwe jaar. Ik zie overeenkomsten tussen de aanpak van de migratiecrisis en het vuurwerkverbod in Nederland: hoewel het merendeel van de Nederlanders voor een vuurwerkverbod is, negeren we het signaal omdat we huiverig zijn om noodzakelijke beslissingen te nemen. Mensen lijden omdat de 'leiders' niet kordaat willen optreden.
Het toestaan van vuurwerk tijdens oud en nieuw brengt onder andere de volgende problemen met zich mee:
1. Verwondingen, zoals (oog)letsels en brandwonden, of zelfs het overlijden van mensen door vuurwerk.
2. Mensen en dieren worden gedwongen hun huis en omgeving te ontvluchten vanwege het onverdraaglijke geluid van vuurwerk.
3. Voorbijgangers worden op straat bekogeld met vuurwerk.
4. Woningen, winkels en auto's worden in brand gestoken.
5. Extra vernielingen op straat.
6. Politie, BOA's (Buitengewoon Opsporingsambtenaren) en de Mobiele Eenheid worden extra belast.
7. Extra drukte in ziekenhuizen, brandwondencentra, etc.
8. Handhavers en hulpverleners krijgen te maken met agressie en geweld.
9. Publieke dienstverleners lopen lichamelijke letsels op.
10. Het kopen en verkopen van illegaal gevaarlijk vuurwerk, etc.
Verder veroorzaakt vuurwerk luchtvervuiling, bodem- en watervervuiling door het fijnstof dat neerdaalt en door onverbrande vuurwerkresten. De zware metalen in vuurwerk zijn schadelijk voor de gezondheid van mens en dier. Er zijn ongetwijfeld nog meer nadelen die naar voren komen als het landelijke vuurwerkverbod niet wordt ingevoerd. Waarom is het zo moeilijk om een besluit te nemen? Wanneer talloze nadelen tegenover één voordeel staan - het plezier dat een individu zelf of met zijn eigen groepje ervaart.
Het vieren van oud en nieuw met nationaal vuurwerk is iets waar ik mee ben opgegroeid. Het gezamenlijk aftellen op een centrale plek heeft zeker zijn charme, iets wat ik op meerdere plaatsen in de wereld heb mogen ervaren. Het is gezellig en sfeervol. Voor mensen die niet van drukte houden, bestaat de mogelijkheid om thuis alles 'live' te volgen. Niemand ondervindt persoonlijke overlast van het vuurwerk, maar de feestelijke inluiding van het nieuwe jaar ontbreekt niet. Deze manier van vieren voorkomt ook dat illegaal vuurwerk wordt aangemoedigd. De vuurwerkshows die ik in het buitenland heb gezien, waren van een hoger niveau vergeleken met het los van elkaar afgestoken vuurwerk dat ik hier in Nederland zie. Dan heb ik het nog niet eens gehad over de rommel op straat de volgende dag. Voor Nederlanders die toch graag vuurwerk willen afsteken, bestaat de mogelijkheid om dit net over de grens te doen. Uiteraard geldt dit totdat onze buurlanden ook de noodzaak zien om een vuurwerkverbod in te voeren.
Veel Nederlanders maken gretig gebruik van de kans om rellen te schoppen wanneer deze zich voordoet. Tijdens oudejaarsavond is een van die momenten. Soms gaat het niet eens om de viering zelf, maar willen mensen even toegeven aan de 'beest' in zichzelf. In het nieuws staat ook vermeld dat veel overmatige drinkers in het ziekenhuis terechtkomen. Er worden branden gesticht, veel voorbijgangers, maar ook hulpverleners worden aangevallen met vuurwerk. Volgens mij voelen veel Nederlanders zich eenzaam door het missen van verbinding in het dagelijks leven. Omdat mensen zich van binnen leeg voelen, hebben ze spanningen of sensatie nodig om te voelen dat ze nog leven. Ook lijken ze moeite te hebben met het omgaan met hun emoties. Door veel alcohol te drinken, hopen ze losser en minder geremd te kunnen gedragen, of willen ze juist minder of vlakker voelen. Vervolgens kunnen ze tot grensoverschrijdende acties overgaan. Voor mensen die zonder alcohol of drugs ook in staat zijn de boel te terroriseren, is er mogelijk iets ernstigs aan de hand. Denk aan het kattenkwaad dat jongeren vroeger uithaalden en aan de terreurdaden en geweldplegingen die tegenwoordig plaatsvinden. Mensen zijn hun positieve subtiele gevoelens kwijtgeraakt, zoals empathie en compassie. Ze weten en voelen niet meer wat hun gedrag betekent voor anderen. Ik kan vooral jongeren, met name mannen, niet kwalijk nemen dat ze deze gevoelens niet kennen, aangezien veel volwassenen in Nederland deze gevoelens niet tonen. Of is de aanwezigheid van die gevoelens simpelweg niet omdat de meeste van ons ze niet kennen. Waar zijn de 'vrouwen' gebleven in hun omgeving? Bovendien hebben velen een misplaatst saamhorigheidsgevoel door samen rellen te schoppen, omdat ze anders niet weten hoe ze ergens kunnen bij horen. Dit is begrijpelijk. Wat krijgt men van jongs af aan mee wat groepsgebeurtenissen betreft? Voetbalrellen, demonstraties waarbij wetten overtreden worden, vechtpartijen. Ze hebben nooit de positieve kanten van groepswerking mogen zien of ervaren.
Zoals gewoonlijk lijkt Nederland steeds pas actie te ondernemen nadat de feiten zich hebben voorgedaan, door achteraf straffen op te leggen. Ik las dat er nu al sprake is van een gevangenistekort, naast onderbezetting van personeel, waardoor rechtszaken niet met spoed kunnen worden afgehandeld. Wet- en regelgeving, evenals het rechtssysteem, kunnen slechts een klein deel van de maatschappelijke problemen oplossen. Het wordt tijd dat we afleren te denken dat straffen of het toepassen van wetten als macht, de enige oplossing is.
Hoe kunnen mensen eigenlijk zo worden? Opvoeding is een factor, maar niet allesbepalend. Iedereen leert onbewust van hun omgeving en via de media. De jeugd kent vaak niets anders dan de interpretaties die ze hebben meegekregen van hun omgeving, en wat ze beschouwen als normaal vanwege de goedkeuring die hun omgeving uitstraalt. We zien en worden eerder 'geïnspireerd' door negatieve gedragingen op de media, zoals schietincidenten, ontploffingen, rellen (bij demonstraties), enzovoort. Iedereen is theoretisch gezien in staat tot het plegen van terreurdaden wanneer bepaalde omstandigheden en invloeden samenkomen. Ik ben benieuwd wat we in de toekomst nog meer zullen zien, met het oog op het huidige onderwijs- en jeugdzorgsysteem.
Wat we de laatste jaren zien, zijn her en der mini-burgeropstanden. Helaas lijkt Nederland hier nog steeds blind voor te zijn. We moeten niet verbaasd zijn als dergelijke situaties steeds meer bloederige scènes veroorzaken. Deze oudejaarsavond laat 'toevallig' opnieuw zien wat de stand van zaken is in Nederland.
Reactie plaatsen
Reacties