Een nieuwe politieke partij met slechts twee kandidaten van Chinese afkomst op een lijst van 10 kandidaten, geeft direct aanleiding tot onderzoek. Sommigen in Nederland zijn ervan overtuigd dat China en Chinezen niet te vertrouwen zijn. Uiteraard vinden we wat we zoeken. De media of journalisten denken zelf een onafhankelijke rol te hebben in de democratie, terwijl ze steeds vaker voor het karretje worden gespannen. De subjectieve keuze om al dan niet te ‘zoeken’ vergroot continu de blinde vlek van Nederland.
Wat ik erg tegenstrijdig vind in deze kwestie is het volgende: aan de ene kant wordt China voortdurend bekritiseerd omdat hij volgens het Westen geen democratie zou zijn. Aan de andere kant worden Chinezen die wel actief willen deelnemen aan democratische verkiezingen in Nederland, gesaboteerd. Het lijkt erop dat deze politieke partij van tevoren al wist dat ze tegenwerking konden verwachten. Ze hebben proactief gehandeld door financiële onafhankelijkheid na te streven en hun partij zonder overheidssubsidie op te richten. Zoals altijd zijn Nederlandse Chinezen zelfredzaam. Misschien zijn ze al gewend om te handelen zoals de overheid dat van hen verwacht. Ze hebben Nederland weinig tot last gehad. Etnische Chinezen werken hard, tonen ondernemerschap, ondersteunen elkaar binnen de gemeenschap, voeden hun kinderen goed op, stimuleren hen te presteren op school en positief bij te dragen aan de samenleving. Het lijkt er nu op alsof de overheid en de media willen dat Chinezen zwijgen en onzichtbaar blijven in Nederland. Anders is er reden voor nader onderzoek. Wat onderscheidt de Nederlandse overheid in dit opzicht van de Chinese overheid, waarop Nederland keer op keer kritiek levert wanneer het hen uitkomt?
Ik ben eerlijk gezegd niet erg trots op het democratische systeem hier. Er lijkt vaak sprake te zijn van selectieve belangenbehartiging, waarbij bepaalde groepen voorrang krijgen. Democratie draait om de centrale rol van de burgers, waarbij iedereen het recht heeft om op verschillende manieren deel te nemen. Worden etnische Chinezen soms niet beschouwd als volwaardige burgers? Ik heb bijvoorbeeld altijd al geërgerd aan de respectloze behandeling en denigrerende houding jegens tweede Kamerleden van FVD. Ook zij hebben het recht om hun standpunten naar voren te brengen en serieus genomen te worden. Dit is niet bepaald representatief voor een land dat zichzelf graag op de borst klopt over zijn democratische waarden.
Ik denk dat de feiten met betrekking tot de vermeende inmenging van de Chinese overheid in de Nederlandse politiek genuanceerder liggen. In Nederland worden veel zaken door 'experts' uitgelegd als bewuste actie of opzet. Wanneer men een diepgaande kennis en onbevooroordeelde kijk op China heeft, zal men begrijpen dat sommige analyses gewoon niet kunnen kloppen. Zoals ik eerder in een blog heb uitgelegd, leidt een rechtlijnige manier van denken en interpreteren regelmatig tot verkeerde conclusies. Ik begrijp ook niet waarom de AIVD het nodig vindt om bepaalde informatie te delen met het publiek. Ik dacht dat dergelijke instanties een geheimhoudingsplicht hadden. Wat is het doel van hun actie? Willen ze de rest van de samenleving tegen Chinezen opzetten, of willen ze zichzelf profileren? Of zijn ze zelf niet in staat om mogelijke belemmeringen weg te nemen of maatregelen te treffen, daarom probeert ze via mediadruk of machtsuitoefening bepaalde initiatieven te ontmoedigen? Helaas leidt de huidige aanpak en communicatie steeds weer tot negatieve emoties onder de bevolking. Opnieuw wordt er onrust gezaaid in de samenleving. Verschillende etnische groeperingen worden telkens herinnerd aan thema's zoals discriminatie en machtsmisbruik.
Ik ben er zeker van dat etnische Chinezen zich niet kunnen vinden in verschillende uitspraken die verspreid worden, zowel in Nederland als daarbuiten, ongeacht de juistheid ervan. Het is volgens mij niet zo moeilijk om ons in de schoenen van een ander te plaatsen. Laten we eens een voorstelling maken: je woont in het buitenland en hoort voortdurend mensen negatief praten over het land waar je vandaan komt. Ik denk dat we ook genoeg groeperingen in Nederland hebben die bijvoorbeeld 'pro-Iran' of 'pro-Rusland' zijn. Mogen mensen niet trots zijn op hun afkomst wanneer ze eenmaal in Nederland wonen? Mogen mensen niet hun eigen gevoelens hebben? Als de Chinese overheid daadwerkelijk de Chinese gemeenschap voor zich wil winnen om invloed uit te oefenen, zal dat ongetwijfeld lukken dankzij de aanpak van Nederland zelf. Deze dynamiek, beïnvloed door zowel media als overheid, is zeker ook van toepassing op meerdere etnische groepen en sub-gemeenschappen in Nederland.
Nederland zou niets te vrezen hebben als haar burgers goed behandeld worden, en het gevoel hebben dat Nederland ook hún land is. De acties en uitspraken die anti-China zijn, voeden alleen maar het wantrouwen in de samenleving. Als de overheid en media niet inzien wat de consequenties zijn van hun eigen handelen, dan riskeert Nederland hetzelfde lot als Amerika: langzame verrotting van binnenuit. Er is geen vijand van buitenaf nodig om tot de ondergang te leiden. Dit gebeurt wanneer de Nederlandse burgers alle redenen krijgen om zich aan te sluiten bij landen of initiatieven waar ze zich wel welkom voelen. Heeft Nederland nog steeds niet geleerd van de zichtbare effecten en concrete voorbeelden die zich in de afgelopen jaren in het land hebben voorgedaan? Wat heeft het voor zin om handhaven en straffen achteraf toe te passen? Het is wellicht overbodig om te vermelden: de 'overloop' of 'extremistische' gedachten ontwikkelen zich geleidelijk in de tijd en ontstaan niet van de ene op de andere dag. In Nederland is er blijkbaar een voedingsbodem voor deze kwestie. Ook baart de ontwikkeling onder de jeugd zorgen: negatieve ervaringen worden van kinds af aan met zich meegedragen en resulteren in sterke persoonlijke overtuigingen, die een aanzienlijke impact hebben op de (toekomstige) samenleving.
De laatste jaren merk ik dat Nederland en haar mensen frequent handelen vanuit angst. Bestaan er nog ‘mannen’ in Nederland? Het koesteren van angst lijkt meer iets voor 'vrouwen'. Het reageren vanuit angst en het aannemen van een defensieve houding werkt destructief, en belemmert ook het vermogen tot objectief denken. Bij strategisch en preventief handelen hoeft angst trouwens niet de drijfveer te zijn, in tegenstelling tot wat velen wellicht denken. Dit kost ook onnodig veel energie. Het bewust worden van ons eigen kwetsbaarheid kan inderdaad angst veroorzaken. Neem ook eens een kijkje naar landen die zich voortdurend bewust zijn van hun kwetsbaarheid, en laat je inspireren. Nederland moet niet denken dat alleen zij als land risico loopt, en vergeten dat ook China zijn zorgen heeft. Een egocentrische benadering staat de relaties slechts in de weg. Soms lijkt het alsof Nederland geobsedeerd is door zichzelf.
Persoonlijk zou ik het gevoel van 'bedreiging' juist als een stimulans zien om mezelf steeds te verbeteren, en ervoor te zorgen dat ik voorop loop in allerlei ontwikkelingen. Waarom zou ik mijn energie verspillen aan negatieve gedachten? Ik kan die energie beter gebruiken om vorderingen te maken. Daardoor moet een ander nog harder werken om bij te benen. Positieve concurrentie en gezamenlijke vooruitgang komen immers ten goede aan de mensheid en de wereld. Alleen een partij die zelfvertrouwen mist en zichzelf als minderwaardig beschouwt, zal vanuit angst reageren. De defensieve houding van Nederland ten opzichte van China onthult iets over het zelfbeeld van Nederland. Onze houding roept vijandigheid op, en ons zwart-wit denken maakt het tevens onmogelijk om een gezonde, evenwichtige relatie te onderhouden.
Rechtlijnig denkende mensen zullen zeggen dat ik pro-China ben, terwijl ik nog nooit in China ben geweest. Wat ik wel weet, is dat ik pro-wereldvrede, pro-authentieke democratie, pro-gelijkwaardigheid, pro-rechtvaardigheid, pro-redelijkheid, pro-menselijkheid en nog meer ben. Ik ben vooral anti-hypocrisie. Als Nederlander voel ik me niet superieur ten opzichte van anderen. Velen in Nederland passen het principe 'practice what you preach' helaas niet al te graag toe.
Als Nederland zich bewust was geweest van haar eigen zwaktes en beperkingen, zouden er wellicht niet zoveel immigranten zijn geïmporteerd door de jaren heen. Wanneer de samenstelling van de bevolking verandert, vereist dat inderdaad een andere aanpak, met bijbehorende houdingen en gedragingen, voor een goed functionerende samenleving en land. Laten we de anderen niet de schuld geven. Nederland is zelf stil blijven staan. Er wordt veel gesproken over menselijkheid in de context van de vluchtelingenkwestie. Echter, hierbij speelt mogelijk het redder-syndroom een rol, evenals ego. Nederland laat af en toe graag zien hoe 'rijk' en 'machtig' zij is.
In alle situaties en bij alle keuzes moeten de gewone burgers in de samenleving de negatieve gevolgen dragen, zelfs de groep etnische Chinezen, die niet dezelfde vrijheden en rechten lijkt horen te genieten in het zogenaamde democratische Nederland. Wanneer gaan de (overheid)instanties en mediapartijen eindelijk hun kerntaak op een constructieve manier ter harte nemen en problemen oplossen, zonder bommen te leggen in de samenleving en voor het land?
Reactie plaatsen
Reacties