Dat de studentenvereniging niet een plek is voor diepgang en positieve ontwikkeling voor mij, is al langer bekend. Als een nieuwsgierige persoon had ik natuurlijk ook overwogen om lid te worden van een studentenvereniging. Na wat onderzoek had ik besloten om dat niet te doen. Ik zag geen toegevoegde waarde. De achterliggende gedachte van ontgroening begreep ik maar de aanpak vond ik niets. De corps ‘activiteiten’ die veel geld kostten, waren in mijn ogen onnodig. Eerlijk gezegd heeft hun vorm van ‘socialiseren’ niet mijn voorkeur.
Vanzelfsprekend had ik ook uitgebreid geïnformeerd wat de voordelen kunnen zijn als ik wel lid zou worden van een corps. Het komt erop neer dat je een netwerk opbouwt. Daar zouden veel studenten zitten met ouders die goede banen hebben. Ik ben wat dat betreft misschien ouderwets. Ik vind dat ik succesvol moet worden door mijn eigen kennis en kunde, en niet door het aantal kruiwagens dat ik heb. Je kan een stap hoger komen door een goede kruiwagen. Daarna is het alsnog bewijzen met wat je kan. Daarom besteed ik mijn tijd liever aan het leren en ontwikkelen in een geschikte omgeving, dan te borrelen en te feesten in de hoop ‘kruiwagens’ tegen te komen. Met mooie praatjes ergens binnenkomen val je uiteindelijk door de mand. Ik kan simpelweg niet tegen als andere mensen, die van mij afhankelijk zijn, er last van ondervinden omdat ik een onkundige verantwoordelijke ben. Wanneer je op een vooraanstaande positie zit zonder de nodige capaciteiten, zijn er heel veel ogen die je fouten of mislukkingen kunnen getuigen. Een andere goede reden om lid te worden van een vereniging is het bekleden van een bestuursfunctie die goed staat op je cv. Als een ‘club’ niet past bij mijn persoonlijke waarden, zou ik daar niet eens aan willen bijdragen; laat staan in het bestuur te zitten. Ik wil niet verantwoordelijk gesteld worden voor iets, zoals de verenigingscultuur, waar ik zelf niet achter sta. Ik ging liever anoniem vrijwilligerswerk doen met mensen die wel de handen uit de mouwen steken voor hun medemens en de samenleving, bij organisaties met betekenisvolle doelstellingen. Ik wilde mijn kostbare tijd niet onnodig verspillen aan twee nietszeggende regels op het cv.
Naar mijn mening is er sprake van concentratie van twee groepen studenten bij de studentenverenigingen: een groep die populair wilt zijn en wat te zeggen wil hebben in een sociale setting. Een andere groep is diegene die behoefte heeft om ergens bij te horen. Ik behoor helaas niet tot één van deze twee groepen. Ik had genoeg vrienden en sociale activiteiten. De noodzaak was niet aanwezig voor mij om bij een ‘club’ te horen. Daarnaast ben ik heel bewust en selectief met de omgeving waar ik me in moet vertoeven. In mijn privéleven weet ik altijd een goede keuze te maken wat contacten en omgevingen betreft. Ik ‘netwerk’ vanzelf als ik interessante mensen tegenkom. En die zijn er overal. Ik was niet een student die achter mensen aangaat vanwege hun status of wat ze voor mijn loopbaan kunnen betekenen.
Lid worden van een studentenvereniging kan zinvol zijn omdat men daar het groepsgevoel kan ervaren. Je kan leren hoe je in een groep moet functioneren en gedragen. Veel Nederlanders hebben dat niet van huis uit meegekregen. Het kan een ideale plek zijn voor persoonlijke ontwikkeling. Helaas wordt er bij de studentenvereniging het slechtste van mensen naar boven gehaald die bij een groepsvorming hoort. Zoals kliekjes vormen, ongelijkwaardigheid, machtsverhouding etc... Jonge studenten die nooit met groepscultuur te maken hebben gehad, krijgen het idee dat ze op een bepaalde manier horen te gedragen en functioneren in een groep. Ze worden daar verkeerd gevormd. Die ervaringen nemen ze mee naar het werkende leven later. Dezelfde gedragingen worden herhaald in een andere omgeving. Hoe zijn anders de machtscultuur ontstaan bij de bedrijven en organisaties? Waarom worden (seksueel) grensoverschrijdend gedrag en institutioneel racisme getolereerd? Door mee te doen, weg te kijken of te accepteren natuurlijk. Dit is ook sinds decennia gebeurd bij de studentenverenigingen, op school maar ook in de werkomgeving.
Wat gebeurt er dan binnen zo’n foute leeromgeving zoals studentenvereniging? Afhankelijk van de ontwikkelingsfase waar een jongere zich in bevindt kunnen wij de gedragingen voor het gemak verdelen in vier categorieën. Masculiene mannen gaan dan extreem masculien gedrag vertonen. De feminiene mannen proberen daar wat van te leren en na te doen. Masculiene vrouwen gaan hetzelfde doen om ‘one of the guys’ te kunnen worden, bijvoorbeeld door zelf seks te initiëren. Feminiene vrouwen gaan dan af van hun natuurlijke instinct of wapen om toch een positie te werven of erkend te worden in een groep, door mannen te volgen of door aan hun behoeften of verwachtingen te voldoen; bijvoorbeeld door met veel mannen naar bed te gaan. Drugs en drank werken als bindmiddel. De studenten bij een studentenvereniging hebben ook zat geld daarvoor. Anders zijn ze toch eerder druk bezig met centjes verdienen dan eindeloos te borrelen? Er gebeurden toen al veel tijdens mijn studententijd. Nu zou het wel ministens tien keer erger zijn met de cocaïne en pilletjes.
Na de ontgroening beginnen pas de echte feesten. We hoefden geen lid te worden van een studentenvereniging om mee te mogen genieten van sappige verhalen. Geruchten over een groepsorgie kwamen regelmatig voorbij. Die seksistische opmerkingen zoals ‘hoer’ moeten toch ergens vandaan komen? Uit rechtvaardigheidsgevoel zou ik zeggen: zonder vrouwen kunnen de mannen niets doen. Tenzij als er geweld of dwang bij gebruik wordt in eerste instantie. Dan zijn de mannen inderdaad de enige schuldige. De reputatie van vrouwen bij het corps is opgebouwd na jaren tonen van een bepaald gedrag. Er is hier geen sprake van incident. Ik vraag me werkelijk af: welke machtsbevoegdheden hebben de bestuursleden of de mannelijke leden daadwerkelijk, waardoor sommige vrouwelijke leden een bepaalde positie moeten innemen? Volgens mij staan de vrouwen vrij om uit het corps te stappen. Je raakt daarbij niet je familie, inkomen of studie kwijt. Als het goed is heeft iedereen wel vrienden buiten zo’n corps. Is horen bij zo’n 'club' dusdanig belangrijk dat je geen eigen grenzen meer hoeft te kennen? Recentelijk hebben een paar honderd vrouwelijke leden hun stem laten horen vanwege vrouwonvriendelijke uitlatingen tijdens de lustrumviering van een studentenvereniging. Gezien ik van eerlijkheid houd, begrijp ik het volgende niet: waarom worden bepaalde gedragingen wel getolereerd, maar mogen ze niet ‘benoemd’ worden? Kijk, het is fout dat de mannelijke studenten alle vrouwen over een kam scheren. Maar ze zijn geen leugens of fabels aan het verzinnen. Of is het acceptabel voor de vrouwelijke studenten om iets te doen zolang die niet openbaar wordt gemaakt? Als niets is voorgevallen dan valt er ook niets te onthullen toch? Tijdens mijn studententijd gingen er ook de zoveelste hartbrekende verhalen rond van mannelijke studenten die bespeeld werden door vrouwen bij het corps: vrouwen die seks avances initiëren zonder serieuze bedoeling terwijl de man emotioneel heeft geïnvesteerd. Dit gedrag komt overeen met hoe de vrouwen opereren in armere landen. Seks is namelijk vaak het enige wat die vrouwen te bieden hebben. Ze gebruiken die om geld te verdienen of om mannen aan zich te binden voor een eigen doel. Het lijkt me interessant om alle verhalen van studentenverenigingen te verzamelen van alle jaren, dan komen wellicht de details en waarheden naar boven.
Na het nieuws over lustrumviering werd er achteraf spijt betuigd door aantal mannelijke leden. Ze zouden de commotie niet zien aankomen. Als de toekomstige bestuurders, artsen, advocaten, managers etc. niet vooruit kunnen denken en de gevolgen van hun gedrag niet overzien, dan heeft Nederland straks echt weinig hoop. Aan de andere kant vind ik de gepubliceerde video's geweldig. We zien nu dat niet alleen de ‘allochtone jongeren’ diegene zijn die problemen veroorzaken in de samenleving. ‘Autochtone jongeren’ kunnen er blijkbaar ook wat van met hun mensbeeld, normen en waarden. Hun negatieve impact op het land en op de wereld kan echter vele malen groter zijn gezien de positie die ze mogen bekleden straks. Ik maak me zorgen over Nederland: mensen die andere talenten hebben dan studeren worden bij voorbaat uitgesloten in het onderwijs, op het werk of in de samenleving; mensen die wel kunnen doorstuderen missen bepaalde waarden en connectie met hun medemens.
Nederland, ik wens je heel veel succes in de toekomst!
Reactie plaatsen
Reacties