Wij hebben een prachtig zonnig paasweekend. Na bijna twee jaar veel binnen te hebben gezeten, voelt het extra zalig iedere keer wanneer ik weer buiten mag zijn. Het is natuurlijk erg fijn extra vrij van school en werk te krijgen. Al die feestdagen geven ons de gelegenheid om dagelijkse sleur door te breken. Dan komt er een discussie op gang over een paasontbijt tijdens de ramadan.
Soms denk ik dat er te veel gediscussieerd wordt in Nederland. Zijn alle gevoerde discussies noodzakelijk? Misschien doen wij zelf soms ook een beetje te moeilijk. Ik persoonlijk denk dat de moslims die hier geboren zijn, wonen en werken, zijn allang gewend dat ze ook ergens aanwezig moeten zijn tijdens ramadan, wanneer de anderen gewoon zijn blijven eten. Waarom zou een paasontbijt geannuleerd moeten worden daarvoor? Het is niet zo dat ik een paasontbijt op school per se nodig vind. Ik zie alleen geen enkel probleem om twee gewoonten of rituelen naast elkaar te laten bestaan. In andere religies wordt er ook gevast. Waarom wordt daar geen aandacht geschonken? Tegenwoordig doen veel mensen aan vasten, puur voor gezonde leefstijl. Moeten wij met z’n allen overal rekening mee houden dan?
Discussies over religies vind ik een heel apart fenomeen. Ik ken niet anders dan de religie van anderen te respecteren. Toen ik klein was woonde ik bij mijn tante in Hong Kong. Zij is nog van de oude stempel en had haar geloof gevonden in boeddhisme. Boeddhisme vindt zijn oorsprong in India en heeft verschillen en overeenkomsten met bijvoorbeeld hindoeïsme. Elke ochtend steekt mijn tante een wierook aan. Toch zaten de dochters van mijn tante, en wij op christelijke scholen. Puur omdat christelijke scholen betere reputatie hebben wat schoolprestatie betreft. Ik ben opgegroeid met de bijbel naast vele andere religies. Diverse religies zitten al verweven in de Chinese cultuur, en in het dagelijkse leven daar. Wij kregen Engels en Bijbelteksten, zongen mee met kerkliederen op school. In de vrije tijd hadden we met de Chinese taal en andere gewoontes en rituelen te maken. Ik deed mee met boeddhistisch gebed en stak ook wierook etc. aan wanneer ik met mijn tante mee naar een tempel ging, of wanneer we onze overleden voorouders bezochten. Dat was nooit een probleem geweest. De verschillende werelden naast elkaar was voor ons niet een discussiepunt of dilemma. Mijn tante zei een keer tegen mij dat mijn nicht haar een christelijke uitvaart zou geven met toespraken en al, wat zij een beetje kaal en te rustig vindt. Vanuit Chinees perspectief zouden de belangrijke momenten in het leven gevierd moeten worden met ‘drukte’, omringd met veel mensen. Zij denkt ook dat er weinig bezoeken zullen zijn aan haar graf omdat mijn nichten verwesterd zijn. Er zijn zorgen maar iedereen probeert de verschillen in zienswijze te accepteren. Een toppunt van mijn ervaringen die met religies te maken heeft, is: ergens in de stad Singapore zag ik een synagoge, een tempel en een kerk naast elkaar staan, met gelovigen die in- en uitlopen. Ik moest toen echt even stil blijven staan daar en dat uitzicht uitgebreid bewonderen.
In Nederland moeten we vaak ergens voor kiezen. Voor een standpunt, voor een ras, voor een religie, voor heel veel andere zaken; in ieder geval moet je ervoor zorgen dat je ergens bij hoort en kiest. Anders loop je kans een buitenbeentje te worden. Als je ergens neutraal in wilt zijn, dan hoor je helemaal nergens meer bij. Met die uitsluiting zien wij de individualistische opvatting totaal niet terug. Dan weten we precies hoe negatieve invloed uit te oefenen met een groep mensen, zonder van tevoren met elkaar af te spreken. Iedereen is vast met mij eens over het volgende: in alle religies heb je radicaliseerden en hypocrieten. Het probleem zit nooit in een religie, maar in de mensen; hoe mensen hun geloof en heilige boek gebruiken, interpreteren, doorgeven en praktiseren. Als religies op de juiste manier geïnterpreteerd en gebruikt worden, leren ze ons over dezelfde dingen, namelijk: het goede denken en doen; en hoe je dat kunt bereiken. De verhaallijnen van diverse heilige boeken kruisen elkaar. Sommige personages spelen in meerdere boeken een rol. Wat daar het verschil maakt is: vanuit wiens perspectief wordt het ‘verhaal’ geschreven? Het is volgens mij normaal dat diegene die vanuit zijn perspectief iets vertelt, denkt dat hij de enige is die de ‘waarheid’ kent. Alle anderen moeten de zaken van daaruit bekijken, dan zien ze pas de ‘waarheid’. Waarom willen wij altijd dat de anderen bij ons aansluiten? En waarom sluiten wij niet bij de anderen aan of de 'waarheid' bekijken door hun ogen?
Zoals geld en macht, op zich staande is daar totaal niets mis mee. Totdat ze in handen komen van mensen die ze verkeerd gebruiken of uitdragen. Een religie die tot conflict en verdeeldheid leidt is gewoon uitgebuit. Een religie plaatst ons niet in hokjes. Die zaait ook geen haat of verdeeldheid. Dat zijn de mensen die dat doen. Dat wij tot een bepaalde religie zijn bekeerd maakt ons niet superieure ten opzichte van de rest. Uit principe noem ik mezelf bijvoorbeeld geen christen, moslim of boeddhist. Mijn gedachte daarbij is: als ik voor een bepaalde religie kies, dan zou ik alle andere religies of mensen uitsluiten. Zo werkt het namelijk vaak bij de gelovigen. Het spirituele aspect in het leven vind ik ontzettend belangrijk. Daar hecht ik veel waarde aan. Mensen mogen zelf kiezen welke religie het best kan ondersteunen bij hun eigen spirituele ontwikkeling.
In tegenstelling tot ons hebben mijn neefje en nichtje die geboren zijn in Nederland, nooit op een school gezeten met religieuze achtergrond. Religie is niet een thema dat speelt in hun leven. Wel hebben ze veel normen en waarden van ons meegekregen, waar onder andere de relatie tot de andere mensen centraal staan. Ongeveer een week geleden zei mijn neefje ineens tegen mij: ‘Tante, vandaag heb ik de hele dag niets gegeten. Ik doe mee aan de ramadan. Ik wil voelen hoe het is om te vasten.’ Wat was ik trots om dat te horen. De opvoeding die hij van ons meegekregen heeft, heeft haar vruchten afgeworpen. Heel veel jaren geleden had ik zelf de Koran gelezen uit interesse. Mijn neefje is niet een lezer. Om iets beter te leren kennen heeft hij een manier gekozen die bij hem past. Ook al kan hij niet de hele maand volhouden. Zijn intentie om te willen begrijpen of in de innerlijke wereld van moslimgelovigen te willen verdiepen, is al erg waardevol.
Ik ben blij dat ik weer positieve invloed heb gehad op een volwassene Nederlander van de toekomst, die graag in de schoenen van anderen staat, die wil inleven in de anderen en hen wil leren begrijpen. De verbindende eigenschappen zijn nu al zichtbaar bij hem, die nog 18 jaar moet worden.
Reactie plaatsen
Reacties