De laatste jaren worden de Nederlandstalige films of muziek steeds interessanter voor mij. Daaruit kan ik ook opmaken dat Nederland aan het veranderen is. De taal Nederlands heeft volgens mij meer gevoel erbij gekregen.
Behalve met mijn moedertaal Chinees, heb ik meeste affiniteit met Engels. De traditionele Chinese taal zit vol met subtiliteit. Daarmee worden de gevoelens in veel verschillende gradaties uitgedrukt. Opgegroeid met Britse Engels als tweede taal, heb ik natuurlijk ook invloed gehad van de Amerikaanse media. Britten zijn wat meer ingetogen in hun uiting. Deze eigenschap komt overeen met die van Chinezen. Amerikanen kunnen uitbundiger zijn in hun expressie. Het verwoorden van mijn gevoelens in het Engels lijkt dan ook wat makkelijker gaan en vanzelfsprekender.
Vanaf het moment dat ik naar Nederland kwam, heb ik voor langere tijd geen Nederlandse tv series of muziek gevolgd. De traditionele Nederlandse (volks)muziek, daar heb ik totaal geen gevoel bij. Om mijn Nederlandse taal te verbeteren, had ik geprobeerd naar de Nederlandse soapseries te kijken. Ik vond alles maar ‘nep’. De acteurs waren duidelijk aan het acteren. Ze praatten te veel en kwamen onecht over. Daardoor kon ik mezelf niet helemaal laten opgaan in het verhaal. Ik snapte überhaupt niet dat mensen naar zo’n ‘onechte’ tv serie willen kijken. Het acteren in Hong Kong kwam ‘echter’ over. Het publiek moet niet zien dat de acteur of actrice maar een personage aan het spelen is. Ik dacht toen dat het matige acteren door de Nederlandse taal komt: de taal is te hard om menselijke gevoelens tot uiting te brengen.
Toen kwamen de Vlaamse zangers bij mij in beeld. Sindsdien voelde ik wat meer voor de Nederlandstalige liedjes. Hun vertolking van de Nederlandse taal sprak me aan. Later verschenen ook steeds meer Nederlandstalige nummers van verschillende muziekgenres in Nederland. Vanaf toen raakte ik geïnteresseerd in ‘Nedpop’. Marco Borsato is één van mijn favoriete zangers. Zijn vertolking van Nederlandstalige nummers heeft mij anders doen denken over de taal Nederlands. Ik denk dat zijn Italiaanse roots het verschil heeft gemaakt in zijn overdracht van liedjes. In andere muziekgenres zoals Rap en R&B verschenen er ook veel Nederlandstalige die vertolkt worden door, opvallend vaak zanger(es) met etnische afkomst. Voor mij hebben ze de Nederlands taal een soort gevoelsaspect meegegeven. Andersom kiezen er ook meer Nederlandse zangers in het Engels te zingen. Waarschijnlijk geldt het voor hen ook dat ze in het Engels veel meer één kunnen worden met het nummer dat ze moeten overbrengen.
Nederlandse films doen ook steeds beter de laatste jaren; goed genoeg voor mij om tijd daarvoor vrij te maken. Wanneer er over de relaties of gevoelens van personages gaan, wordt het nog steeds niet zo fijntjes uitgedrukt of beschreven. Die worden vaak getoond met luchtigheid of humor. In mijn beleving blijft alles een beetje op de oppervlakte hangen. Maar goed, ik vergelijk ze natuurlijk met de tv series of films die ik van kleins af heb gekend in Azië. Daar wordt veel dieper op ingegaan, over de menselijke relaties in alle soorten en vormen. De acteurs moeten ook hun gevoelens en emoties kunnen uitdrukken zonder woorden, en die laten overkomen op de beeldbuis of het filmdoek. De kijkers willen immers in hun belevingswereld meegenomen worden. Ze willen kunnen meevoelen en inleven, ook zonder woorden. In China en Hong Kong zijn de Koreaanse tv series erg populair. Wij uit Hong Kong vinden de verhaallijn van Koreaanse producties te dramatisch. Veel zakdoekjes zijn nodig als je sommige van hun drama series volgt. Om die reden kijk ik niet naar Koreaanse tv series. Elke dag met gezwollen ogen naar werk gaan, daar heb ik weinig zin in. Heel veel Aziaten volgen wel graag die series. Waarschijnlijk werkt dat voor hen als een soort ontsnapping uit de ‘zakelijke’ realiteit waar weinig ruimte is voor gevoelig- en hartelijkheid.
In tegenstelling tot Aziatische tv- of filmwereld, laat de westerse vaker geweld zien en ook eerder de negatieve emotie zoals haat, of emotie die voorkomt uit ruzie of onenigheid. Op gebied van menselijke relaties wordt het accent gelegd op romantische relaties. Liefde wordt voornamelijk uitgedrukt met woorden. Dat gevoel van dat je je van binnen voelt weken, dat je vlinders in je buik voelt, dat je lichte pijn voelt in je hart, of dat je echt een paar keer diep moet inademen wanneer een bepaalde scène zich afspeelt, krijg ik niet bij westerse producties. Emotie bij de liefde wordt vaak met vrij- of seksscènes tot uiting gebracht. Uiteraard worden alle ‘producten’ gefabriceerd afgestemd op de behoeften van Nederlandse consumenten of kijkers. Vertelt wat we te zien krijgen in Nederland ook iets over wat er leeft en wat Nederlanders kennen in het algemeen?
Mijn ervaring met het lezen van Nederlandstalige boeken is eveneens een ‘drama’. Vroeger op school moest ik voor het vak Nederlands een boekenlijst lezen. Ik vond al die boeken maar niets, terwijl ik een boekenverslinder ben van kleins af aan. Ik miste iets in die boeken. Toen raadde een docente me aan een Nederlands boek te lezen, dat geschreven is door een Chinese schrijfster. Ze dacht als er over Chinees iets geschreven wordt, dan zou mijn interesse gewekt worden. Dat boek vond ik wederom niets. Het kwam op een of andere manier niet over. Na jaren zoektocht kon ik geen boeken vinden in het Nederlands, die mijn aandacht pakken. Gezien Chinese boeken ook niet voor het oprapen liggen in Nederland, ben ik veel minder gaan lezen. Enfin, ik ben de informatieve boeken blijven lezen omdat ze nodig zijn voor mijn kennis en ook mijn werk. Lezen is van een hobby- mijn meest favoriete bezigheid, naar één van de voorwaarden gegaan voor het werkende leven met prestatie. Wat zou dit betekenen voor de werkenden die het lezen nooit leuk hebben gevonden?
Naar mijn mening is een taal niet aantrekkelijk als het gevoelsaspect ontbreekt. De woorden of boodschap kunnen daardoor niet overkomen bij de anderen. De nieuwe generaties zanger(es) zitten blijkbaar anders in elkaar dan de vorige, waardoor ze de Nederlandstalige nummers ritmisch kunnen vertolken met veel nuances in gevoelens. Veel van die nummers gaan nu ook over andere onderwerpen dan romantische liefde. Eergisteren hoorde ik toevallig een nummer dat over de relatie met ouders gaat. De gevoelens van zangers in een liedje komen veelal meer over bij mij dan die van zangeressen. Desondanks kunnen zangeressen met etnische afkomst mij weer vaker raken met hun zang. Mooi of perfect kunnen zingen, en mensen kunnen raken met zang, zijn twee verschillende dingen. Ditzelfde geldt ook voor praten en schrijven. De taal of woorden is maar een middel.
Authenticiteit is denk ik het sleutelwoord. Als iets vanuit het hart komt, dan moeten mensen dat ook kunnen voelen.
Reactie plaatsen
Reacties