Mevrouw Merkel kan misschien de oorlog stoppen

Sehr geehrte Frau Merkel,

De laatste tijd moet ik vaak aan je denken. Het is lastig om mijn convictie los te laten. Volgens mij zou de oorlog tussen Oekraïne en Rusland nooit hebben plaatsgevonden, als jij nog steeds de Duitse bondskanselier bent. Met 5-mei lezing heb je ons verteld wat je zou doen, als je met pensioen gaat. Heb je inmiddels je slaap ingehaald? En heb je al veel gewandeld in de natuur?

Als vrouw zijnde heb ik bewondering voor jou. Er bestaan nog te weinig vrouwelijke leiders die ik als voorbeeld wil zien. Ondanks dat je de leider was van een machtig land, was je bescheiden gebleven. Je moest soms stevig je standpunten naar voren brengen, toch bleef je uitstraling zacht en vrouwelijk. Dit is denk ik ook waarmee je je onderscheidt in de toppolitiek, en in de mannenwereld. Wat velen niet weten, hebben masculiene mannen altijd ontzag voor vrouwen die hun masculiniteit en femininiteit in balans hebben. Ze willen op inhoudelijk niveau met hen kunnen 'sparren' zonder zich bedreigd of onzeker te voelen. En jij bent zo’n vrouw. Mannen kunnen goed met jou door een deur. Niet voor niets kon je zo lang aan de macht blijven. Je was vast geliefd bij zowel de mannen als vrouwen in de samenleving. Je bijnaam ‘Moeder Merkel’ gaf al aan dat je gezien werd als een betrouwbare politica. Het is uitzonderlijk dat de twee identiteiten, politicus en moeder, in één persoon gevonden kunnen worden. Hoe kan een land nog slecht doen als de burgers hun leider als moeder zien? Een land waar de burgers hun land zien als de thuisbasis voor familie. Zonder incasseringsvermogen had je niet staande kunnen houden in de politieke arena. Je wist precies wanneer je naar voren moest stappen en wanneer je mee moest gaan met de massa. Die ‘balancing-act’ beheerste je voortreffelijk. Daarom kon je blijven zitten totdat je naar je gevoel, je deel van de missie had volbracht. Je wilde niet onnodig langer vasthouden aan het prestige dat de politieke positie met zich meebrengt. Je gaf alles maar trok ook een grens door een termijn voor jezelf te bepalen. Zoals iedere burger in het land, wilde je op een gepaste leeftijd met pensioen gaan. Je positie als bondskanselier zag je gewoon als een baan.

Zo’n leider als jij is nodig geweest om Duitsland te leiden, Europa te verenigen en de vrede op deze wereld te bewaken. Je zag waar de gevoeligheden en belangen zaten van elk land. Je wist de situaties te voorkomen waar een masculiene oplossing voor nodig was. Met je zelfhelend vermogen ‘begeleidde’ je de anderen door hun helingsproces heen. Je was de ‘moeder’ die de Duitsers gemist hadden in hun leven. Ook had je hun thuis weer opgebouwd en verstevigd. Poetin kon goed met je vinden, niet zonder reden. Ik heb wat foto’s van jou en Poetin gezien. Op veel foto staan jullie met een schaterlach op. Ik denk dat je al die jaren geprobeerd had Poetin te helpen in het balanceren van zijn relatie met het Westen. Ik schat in dat Poetin een charmeur is in zijn jongere jaren; zo’n man die erg van vrouwen houdt. En zo’n man moet wel over feminiene eigenschappen beschikken. Anders kan hij moeilijk relateren met het geslacht vrouw. Op meerdere foto’s zie ik dat hij een boeket voor je meeneemt tijdens jullie ontmoetingen. Voor mij verklaart dit ook waarom hij pas gestart is met de oorlog in Oekraïne na jouw vertrek. Poetin zou diep respect voor jou moeten hebben. Na je aftreden heeft hij niemand meer die hij kan vertrouwen, of met wie hij een goed gesprek kan voeren. Al die mensen om hem heen weten hem alleen op te jutten in zijn masculiniteit. De ontwikkeling van een man wordt voornamelijk bepaald door zijn werk en zijn omgeving. Volgens mij is het geen wonder dat wij met de huidige realiteit te maken moeten hebben. 

Zoals altijd wordt Europa meegesleurd in conflicten door de zaden die eerder gezaaid zijn door de VS. Met VS staan wij namelijk samen bekend als het Westen. Wereldwijd geniet de VS een bepaalde reputatie. Ook wakkert hij onbedoeld veel angsten aan. Ik weet dat het inboezemen van angst een veel gehanteerde leiderschapsstijl is in de VS. Van mijn familie in VS heb ik al vele verhalen mogen horen: zoals hoe je hoort te gedragen ten opzichte van de managers of bazen op werk. Europa treedt doorgaans graag in de voetstappen van VS. Vandaar blijft het Westen de partij die oorlogen onbewust in gang zet en voedt.

Een oorlog stopt helaas niet door tanks en wapens. Die stopt alleen als wij kunnen inleven in de situatie van anderen. Door sympathie en begrip, maar vooral door de positieve kanten van een andere niet te vergeten. Is Poetin de enige schuldige? Staat Rusland voortaan op de dodenlijst terwijl het land niet uitsluitend foute dingen heeft gedaan? In de geschiedenis hadden de Russen Nederland ooit bevrijd van Napoleon. Ook zou de bevrijding van West-Europa tijdens de Tweede Wereldoorlog, te danken was aan Rusland. Wat als Rusland niet machtig was? Had Nederland toen overleefd van de macht die Duitsland, of Frankrijk probeerde uit te oefenen? Elke medaille heeft een keerzijde. Waarom koesteren wij nu angst voor de macht van Rusland, terwijl datzelfde land ons had geholpen met zijn macht? Kunnen wij soms de andere landen binnen Europa, of de VS volledig en blindelings vertrouwen? Macht heeft tegenmacht nodig. Ook op het wereldtoneel. De macht van Rusland is onmisbaar tegenover de macht van bijvoorbeeld de VS, China, Europa, Midden-Oosten, en andersom. Het gaat erom dat alle machten naast elkaar moeten bestaan; uiteraard enkel als wij de democratische gedachte ook op mondiaal niveau willen toepassen. Het Westen, eigenlijk de VS, wilt echter de oppermachtige zijn; en bewerkt constant de angst van andere landen.    

Wat Poetin en Zelensky nu nodig hebben is iemand die ‘give them an out’. (Nederlandse vertaling hiervan kan ik niet vinden. Waarschijnlijk is zo’n gebaar ook onbekend in de Nederlandse cultuur). Dan kunnen ze beide zonder gezichtsverlies een stap achteruit doen. Je bent weliswaar geen regeringsleider of politicus meer. Zou je op persoonlijke titel een geheim bezoek willen brengen aan Poetin en een gesprek met hem voeren, van mens-tot-mens? Dat deed je gewoonlijk al met hem, toen jij nog bondskanselier was. Als vrouw zijnde kun je vast goed aanvoelen en de juiste doen om de doodlopende weg waar we op zitten, open te breken en naar een hoopvollere richting te sturen. Want hoe dan ook vechten de 'echte' mannen voor 'echte' vrouwen, en niet met.

Jammer genoeg is een mail schrijven naar jou het enige wat ik kan doen voor Rusland en Oekraïne. Mijn zegen zal ik sturen naar hen, via het universum.

Mit freundlichen Grüßen,

Zi