Het duurt inmiddels al jaren dat mensen last van de bedreigingen hebben, of op een negatieve manier aangesproken worden op sociale media. Voorzitter van de Tweede Kamer roept Twitter op om serieuze stappen te ondernemen.
Het verzoek geeft allerlei tegenstrijdige signalen af. ‘Nederlandse politici moeten kunnen uiten zonder geconfronteerd te worden met bedreigingen.' 'Vrijheid van meningsuiting moet beschermd worden.' Als uiting kunnen geven aan eigen mening zo belangrijk wordt gevonden, waarom mogen alleen Nederlandse politici dat doen? Over vrijheid van meningsuiting zijn we hier in Nederland nog niet uitgediscussieerd. We hebben zelf de definitie of grens nog niet eens bepaald. Maken we de kwestie of discussie niet nog ingewikkelder om een ander 'groot' land erbij te betrekken? Van mijn familie in VS heb ik al begrepen dat vrijheid van meningsuiting in de praktijk niet plaatsvindt in VS door angst voor de macht; bijvoorbeeld op werk. Dat machtsvertoon vindt niet alleen plaats op politiek niveau naar andere landen toe, maar ook in het dagelijks leven van Amerikanen, in alle posities. Nadat China een economisch grootmacht is geworden, is de situatie in VS en China eigenlijk vergelijkbaar. Vrijheid beperkt zich op de gebieden die ten goede komen voor de economie. Alle landen, ook China, kijken tegen VS op, en proberen hem na te doen. De negatieve aspecten worden vanzelfsprekend ook overgenomen. Daarbij benadrukt VS graag de mooie buitenkant. Die fungeert als een soort propaganda naar de wereld toe. Als buitenstaanders weten wij nooit precies hoe het in de praktijk gaat.
Bovendien, twitter is een commerciële dienst. Iedereen die gebruikt daarvan maakt is een klant voor hen. In een democratie horen de politici geen voorkeursbehandeling te krijgen. Ze zijn niet anders dan alle andere klanten op twitter. Wat maakt het dat de mening van een groep klanten boven op die van andere moet worden geplaatst? Wanneer het toegestaan is dat een politicus de andere aanvalt op twitter, dan moet een willekeurige klant op twitter dat recht ook krijgen toch ? Aan de andere kant past het verzoek van ons erg bij VS in het straatje. Politici of rijken krijgen inderdaad vaak privileges. Niet voor niets kan een Billionaire en president zoals Trump ‘geproduceerd’ worden daar. Wie weet heeft Twitter wel oor ernaar als het verzoek van Nederlandse politiek komt.
Er wordt toch al constant met twee maten gemeten. TikTok met nooit bewezen infiltratie of gevaar, moest uit Nederland gebannen worden op basis van vermoedens en verdenkingen. Wij doen lekker mee met Twitter of andere sociale media platformen, waar de gevaren voor mensen, en de samenleving al onbetwistbaar naar voren komen. De kwaliteit van het leven, of zelfs het leven van mensen staat op het spel, toch wordt er slechts vriendelijk verzocht om iets aan de situatie te doen. Twitter of facebook uit Nederland bannen? Dat halen we echt niet in ons hoofd. Het is hier blijkbaar weer sprake van vooroordelen (discriminatie). Amerika kan niets fout doen. Alles of iedereen met de label ‘China’ zit per definitie fout. De keerzijde van vrijheid en kapitalisme, die VS te goed weet uit te dragen, wil Nederland niet onder ogen zien. Beter een achteruitgaande maatschappij, dan toegeven dat er veel ruimte voor verbetering is in het democratische systeem. Nederland zit wat dat betreft nog erg in zijn hoofd.
Op gedragsniveau weet een deel van de Nederlanders de juiste te doen. Ze weten dat het neerzetten van bepaalde normen en waarden, en daarmee de grens, ook belangrijk is. Dat er verschillen zijn, zegt nog niet dat de anderen gelijk veroordeeld of buiten de deur gehouden moeten worden. Wel vind ik van cruciaal belang dat de grens, of gehanteerde norm moet gelden voor iedereen. Niet als je ‘wit’ bent dan is alles toegestaan. En als je geel bent dan kun je niets meer goed doen. Zoals hoe de politie de zwarten behandelt in VS. Hoe er naar andere landen gekeken wordt, of met ze wordt omgegaan, illustreert precies het vraagstuk discriminatie, of uitsluiting van mensen en groepen, dat speelt in het land zelf.
Eigenlijk is het verzoek van de Tweede Kamer voorzitter aan Twitter ook niet echt logisch. Dit komt echter wel overeen met hoe Nederlanders in het algemeen doen. Nederlanders willen, zoals hoe ze het doen in VS, altijd eerst invloed op de anderen uit te oefenen; om zo de situatie naar eigen hand te zetten. Terwijl alle veranderingen bij onszelf beginnen. Het is toch veel makkelijker om in Nederland iets te regelen, dan te hopen dat een bedrijf in Amerika onze wensen gaat inwilligen?
Als we naar Nederland zelf gaan kijken, zijn er heel veel oplossingen mogelijk voor deze kwestie. We kunnen Twitter op dezelfde manier behandelen zoals hoe we het doen met TikTok. Twitter uit Nederland bannen moet ook een optie kunnen zijn. Verder kunnen de politici met elkaar afspreken om niet meer gebruik te maken van Twitter. Er zijn genoeg alternatieven. Het feit dat veel politici de nare berichten negeren of zelf niet meer lezen, laten ze ook de individualistische instelling van Nederlanders zien. Die berichten blijven namelijk zichtbaar voor alle anderen. Het negatieve effect neemt niet af als de berichten niet door de persoon in kwestie gelezen worden. Ik zou denken: iets waar ik zelf niet mee geconfronteerd wil worden, gun ik de anderen ook niet. Dat negerend gedrag moet ergens vandaan komen. Hebben de Nederlanders dat soms meegekregen van huis uit? ‘Bij situaties waarvan je denkt geen oplossing te hebben, gewoon negeren.’ ‘Als wij zelf maar geen last van ondervinden.’ Dit is ook wat ik doorgaans zie op school of op werk: mensen die geen aandacht vragen, die zaken zelf kunnen regelen, of de negatieve naar positieve weten om te buigen, worden genegeerd. Wij reageren met z’n allen slechts op de negatieve geluiden, of kiezen voor de makkelijkere weg, namelijk: negeren. Deze aanpak werkt ook discriminatie in de hand.
Ik snap niet waarom het nodig is om zoveel over de negatieve ontwikkeling van sociale media te praten, of zelfs een verzoek bij Twitter neergelegd moet worden. Ik zie het heel simpel: als mensen ongewenste of onplezierige berichten plaatsen op mijn account, dan ga ik ze verwijderen. Als ik dat consequent genoeg doe, dan leren die mensen hun gedrag wel af. Want hun berichten blijven niet op het platform en krijgen geen bereik meer. Ze krijgen niet de aandacht die ze nodig hebben. In het begin vergt het misschien wat tijd en energie vanwege het lezen en verwijderen van die berichten. Op den duur zie je het gewenste resultaat. Op korte termijn wordt het aantal mensen dat de berichten kan lezen, aanzienlijk verminderd. Op lange termijn stoppen de 'daders' met het plaatsen van berichten. Zij worden vanzelf moe als hun actie of inspanning tot niets leiden. Velen van ons moeten eenmaal opnieuw opgevoed worden. Dat hebben ze vroeger waarschijnlijk gemist.
Een andere drastischere manier is natuurlijk zelf van de sociale media platformen afgaan, wat veel Nederlanders ook hebben gedaan. Ik zelf denk dat veel Nederlanders niet voor niets die kanalen gebruiken om hun stem te laten horen, weliswaar op een ongepaste manier. Als zij geen juiste houding weten aan te nemen, zegt nog niet dat ze afgeschreven moeten worden in Nederland. Als ik van een politiek partij ben, zou ik contact opnemen met die mensen na het verwijderen van berichten. Wie weet komen ze tot ‘bekering’ na goede gesprekken. Het mes snijdt aan twee kanten. Met niets doen of negeren worden de problemen slechts groter.
Reactie plaatsen
Reacties