We realiseren ons misschien niet altijd dat naast de bekende conflicten zoals die tussen Rusland en Oekraïne, en tussen Israël en Hamas, er nog vele andere conflicten woeden over de hele wereld. Deze conflicten vinden vaak plaats tussen verschillende groepen binnen een land, al dan niet politiek-gerelateerd, zoals in Myanmar, meerdere landen in het Midden-Oosten en Afrika.
Ik denk dat de keuze om problemen al dan niet door middel van oorlog op te lossen, afhangt van de mate van beschaving en ontwikkeling van een land. Het initiëren van een oorlog getuigt niet van beschaving. Ook de reactie van de andere partij, door op dezelfde manier terug te slaan, lijkt niet te wijzen op verdere vooruitgang of ontwikkeling. Naar mijn mening wordt de 'beschaving' van een land ook in hoge mate bepaald door de emotionele stabiliteit van hun leider; hoewel soms noodzakelijk is om het principe van 'oog om oog, tand om tand' toe te passen om grotere schade op een bepaald moment te voorkomen. Door leiders die niet in staat zijn conflicten met woorden op te lossen en onbewust met hun emotie hebben gereageerd, moeten hun burgers of landgenoten vaak lijden.
Het terugslaan met de intentie van wraak of straf, wat de oorzaak is van de twee grote oorlogen die momenteel plaatsvinden, toont aan hoe onderontwikkeld de emotionele intelligentie van die leiders is. Ze overzien het grote plaatje niet en worden verblind door hun eigen ego en negatieve emoties. Helaas moeten daarvoor vele mensenlevens worden opgeofferd. Zou dit soms ook te maken hebben met de rechtlijnige denkwijze van die masculiene leiders? Die partijen duwen elkaar gewoon in een hoek waaruit geen terugkeer meer mogelijk lijkt. Strategisch zijn ze zeker niet. Maar als je in een emotionele staat verkeert, kun je inderdaad ook slecht nadenken. Dan lijkt reactief en impulsief handelen de enige primitieve oplossing. Machtsvertoon met mondelinge dreigementen, militaire inzet en fysiek geweld is eenmaal een laagdrempelig en toegankelijk 'wapen' voor een masculiene machthebber. Eerlijk gezegd, als die leiders in staat zouden zijn om in eerste instantie strategisch te denken, zou de huidige situatie nooit zijn ontstaan. Wat dat betreft maakt het weinig uit of een land een democratisch systeem heeft of niet. Als een 'autocratische leider' in staat is om strategisch te redeneren, zou een oorlog ook niet zijn ontstaan. Het blijft altijd de vraag of een staat die door anderen als autocratisch wordt beschouwd, daadwerkelijk een autocratie is. Het beeld wordt vaak gevormd door buitenstaanders op basis van het aantal leiders dat op de voorgrond treedt of zichtbaar is. Ik zie ook die eenzijdige kijk of oordeel van mensen terug bij de dood van Navalny.
Landen die continu in conflicten zijn, zijn de landen die arm blijven. Ze komen niet verder in hun ontwikkeling omdat ze in overlevingsmodus zitten. Het land verkeert continu in oorlog en armoede en ook kwijtraken van jonge mensen en sterke mannen. Ondanks dat het westen steeds aan humanitaire hulp doet en veel geld uitgeeft, blijft het een bodemloze put. Zien wij enige verandering in die landen? Nee. Het opvangen van asielzoekers is ook zeker niet de oplossing. Het probleem van mensen wordt enkel verplaatst naar Nederland en blijft voortbestaan, mede door ons eigen systeem.
Zoals ik hierboven al zei, is het soms nodig om direct te reageren wanneer je wordt aangevallen. De eerste reactie van Israël, Oekraïne of Europa was noodzakelijk. Daarna moet er echter gekeken worden hoe de schade tot een minimum kan worden beperkt. Volgens mij zou een leider die om zijn bevolking geeft op deze manier handelen. Oekraïne heeft zeker eerder een kans gemist om de oorlog te beëindigen. Poetin vertoonde een moment van zwakte, maar Zelensky slaagde er niet in dat signaal op te pikken en de kans te grijpen. Bij een leider die zo'n belangrijk signaal mist en daardoor nog meer mensenlevens opoffert, vraag ik me af of hij echt geschikt is voor zijn positie. Onder zijn bewind zou ik in ieder geval niet willen leven. Als Zelensky naar zijn volk had geluisterd en daardoor de onderhandelingen liet varen, zou dit kunnen aangeven dat het democratische systeem niet effectief is in situaties waar snel en adequaat handelen vereist is, zoals tijdens oorlogstijd.
Na twee jaar het 'spel' te hebben voortgezet, vind ik dat Zelensky ervoor moet zorgen dat de oorlog stopt. Omdat hij dat ene moment heeft gemist, zal Poetin niet nog een keer toegeven. Nu is het aan Zelensky. Hij moet gewoon gaan onderhandelen met goede voorwaarden voor het land. Twee feiten moet hij in gedachten houden: Poetin is al 71 jaar oud en de toekomst ligt open. Als Rusland een nieuwe president krijgt, dan ontstaat er een nieuwe situatie. Hoe de verhoudingen tussen landen zich gaan ontwikkelen, is volledig afhankelijk van de leiders. Waarom blijven Oekraïne en het Westen nu frontale conflicten aangaan die zoveel onschuldige levens eisen? Mensen die onder Poetins bewind leven, zijn overigens niet minderwaardig. Bovendien impliceert het stoppen van verdere strijd ook het behoud van wat er nog is. De strijd stopt niet enkel omdat Zelensky de verloren gebieden terug wil krijgen. Misschien doet hij dat uit een gevoel van schuld tegenover zijn volk?
Zelensky moet verantwoordelijkheid nemen voor de oorlog die mogelijk door zijn acties is uitgelokt en voortduurt. Hij sleept andere delen van de wereld hierin mee en lijkt te veel misbruik te maken van de macht van het Westen. Ik ben van mening dat Zelensky de Europese Unie en de Verenigde Staten betrekt bij een conflict en vervolgens hun belangen gebruikt. Het is mogelijk dat hij (of zijn collega) eerder heeft gedreigd met EU-lidmaatschap als afschrikking voor Poetin. Dit leidt mij tot de conclusie dat hij (of zijn collega) niet in staat is om de gevoeligheden te vermijden en angst heeft aangewakkerd bij Poetin. Hierdoor voelde Poetin zich in zijn moment van onzekerheid en wantrouwen gedwongen om op dat specifieke moment aan te vallen. Hoe Zelensky verder met deze situatie omgaat, zal ook bepalen of Oekraïne geschikt is om toe te treden tot de NAVO. Ik sluit niet uit dat Zelensky (of zijn collega) in de toekomst opnieuw een conflict onbewust kan uitlokken als Oekraïne lid wordt van de NAVO. Landen die niet in staat zijn om evenwichtige relaties te onderhouden met andere landen, ongeacht wie deze landen zijn, kunnen conflicten veroorzaken. Met het NAVO-principe 'Een aanval op één lidstaat wordt beschouwd als een aanval op alle lidstaten' kunnen we snel richting een Derde Wereldoorlog gaan door Zelensky, of andere landen met onderontwikkelde leiders.
Ik vind het ook terecht dat de VS overwoog om te stoppen met financieren. Wie gaat er eindeloos geld uitgeven aan iets waar geen einde aan lijkt te komen? De geldschieters hebben het recht om aan Zelensky te vragen wat zijn strategie en plan zijn. Op basis van zijn strategieën kan het Westen overwegen of verdere financiële investeringen nog steeds de moeite waard zijn. Het is niet zo zwart-wit als 'steun' of 'geen steun'. Naast het vechten en het opofferen van zijn mensen, moet Oekraïne ook een strategie kunnen presenteren die winst of vrede kan garanderen. Het verdedigen van EU-waarden is slechts één van de vele doelen die een land moet nastreven. Daarnaast heeft Nederland ook behoefte aan financiële middelen en defensiemateriaal voor zijn eigen veiligheid. Het is een kwestie van prioriteiten stellen: investeren in de defensie van Oekraïne of in onze eigen defensie. Ik ben niet op de hoogte van de details van recente veiligheidsakkoorden. Hopelijk worden deze beslissingen genomen op basis van de plannen en prestaties van Oekraïne. Anders is het de vraag wie er met ons een veiligheidsakkoord zal sluiten wanneer Nederland zich in een noodsituatie bevindt.
Goede middelen en (strijdbare) mankrachten zonder strategieën zijn op de lange termijn gelijk aan verspilde tijd, geld en energie. We zien dit al gebeuren op nationaal niveau in Nederland. Het effect van het gevecht van Oekraïne laat dat ook duidelijk zien. We zijn te vaak gericht op het inzetten van geld en materiële zaken, zonder de negatieve impact op het menselijk welzijn op te merken. Nu hoop ik dat Zelensky deze oorlog weet te beëindigen. De rollen van 'dader' en 'slachtoffer' zijn niet zo zwart-wit als ze op het eerste gezicht lijken.
De burgers van landen als Oekraïne, Rusland, Gaza en vele andere hebben simpelweg pech dat ze geboren zijn in landen met leiders die onvoldoende ontwikkeld zijn. Leiders die binnen het democratische systeem gekozen worden, hoeven niet altijd capabel en betrouwbaar te zijn. Democratie trekt slechts populaire leiders aan, die bepalen of de anderen geconfronteerd worden met angst, hulpeloos- en uitzichtloosheid.
Als populariteit, oftewel het aantal stemmen, de enige factor is die telt binnen het land, dan zouden filmsterren en 'influencers' gekwalificeerd genoeg zijn om politieke leiders te worden. Toevallig was Zelensky ook actief in de showbizz voordat hij president werd.
Reactie plaatsen
Reacties