Uit een Nationaal Kiezersonderzoek is gebleken dat kiezers met niet-westerse achtergrond (bijna 73%) zich slecht vertegenwoordigd voelen in Kamer. Deze groep vormt ruim 10% van het electoraat.
Ik heb de volgende geciteerd uit het nieuwsartikel:
Ook zijn er te weinig kamer leden met een migratieachtergrond, vindt ruim driekwart. Van de kiezers met een niet-westerse achtergrond geeft 42% aan (erg) vaak discriminatie te ervaren. Dit percentage is nog hoger onder Nederlanders met een Surinaamse of Afrikaanse achtergrond en de tweede generatie.
Waar Nederlanders met een migratieachtergrond voorheen vooral op de PvdA stemden, verandert dat door de opkomst van partijen die zich nadrukkelijk inzetten voor deze groep. Zo scoort Denk goed onder Marokkaanse en Turkse Nederlanders. Bij1 onder Surinaamse en Afrikaanse Nederlanders en stemmen Aziatische Nederlanders vaker op rechtse partijen.
Ten eerste wil ik aangeven dat een kwantitatief onderzoek sturend kan werken. De geënquêteerden mogen keuze(s) aankruisen uit de antwoorden die al van te voren zijn bedacht. Behalve te weinig Kamerleden met een migratieachtergrond, en dat de kiezers vaak discriminatie moeten ervaren, kunnen er nog meer redenen zijn waarom kiezers met een niet-westerse achtergrond slecht vertegenwoordigd voelen in de kamer. Wat als die kiezers zelf ook geen vinger kunnen leggen op hun eigen gevoel?
In het algemeen wordt er teveel maar ook weer te weinig naar de verschillen gekeken. De overeenkomsten moeten juist uitvergroot worden en de verschillen overbrugd. Wat hier in Nederland gebeurt: de verschillen tussen mensen worden uitvergroot en benadrukt. De overeenkomsten worden niet gezien en genegeerd. Ik heb het keuzevak Diversiteit gegeven op een mbo. Mijn mening is: we behandelen iedereen pas als gelijke wanneer het woord Diversiteit niet benoemd wordt. Verrassend genoeg deelt mijn klas met studenten van niet-westerse achtergrond ook mijn mening. Zij willen als Nederlanders gezien worden. Helaas zien de autochtone Nederlanders hen niet als gelijke, ondanks dat ze gewoon geboren en getogen zijn hier. Een natuurlijk groepsproces speelt zich dan af: mensen die zich uitgesloten voelen gaan een eigen groep formeren. Ze gaan nog meer vasthouden aan hun eigen cultuur en gewoonten, waar ze al mee bekend zijn. Of gaan ze zich voegen bij groeperingen waar ze zich welkom voelen. Soms zijn die de groeperingen die hen gebruiken om eigen doelen te bereiken, zoals de misdaadorganisaties of geradicaliseerde groeperingen zoals IS.
Dat er partijen zijn zoals Denk en Bij1 is een te voorzien ontwikkeling. Helaas bieden ze ook maar oplossingen voor op korte termijn. Zij benadrukken te vaak de verschillen en het belang van hun eigen groep. Als zij met voorstellen komen die de verschillen overbruggen, dan wordt dat een ander verhaal. Denk probeert nu het dragen van hoofddoek bij handhavers in uniform door te drukken. Ik persoonlijk heb niets tegen de hoofddoek. Alleen denk ik wel van: waarom blijven de discussies altijd op zulk oppervlakkig niveau hangen? Vrouwen met hoofddoek zijn oververtegenwoordigd bij overheidsinstanties, ook onder de leidinggevenden. Waarom wordt dat niet gezien en gewaardeerd? Ik ben op reis geweest in vele niet-moslim landen. Nergens zie ik zoveel vrouwen met een hoofddoek op straat lopen, zoals wij hier kennen in Nederland. Sterker nog, in veel Amerikaanse staten ben ik nog geen een vrouw met hoofddoek op straat tegengekomen. Volgens mij moeten daar ook genoeg moslims wonen. Ik denk dat Turken en Marokkanen, vooral de tweede generatie, andere zaken belangrijker vinden dan de discussie over wel of niet dragen van een hoofddoek bij het uniform. Bij1 benadrukt vaak de discriminatie. Er is natuurlijk wel discriminatie in Nederland. Met welke houding en voorstellen kunnen dat verholpen worden? Wat zijn nog meer de verschillen (behalve de huidskleur) waardoor vooroordelen zijn ontstaan? Waarom zijn de problemen niet op te lossen in het nu, in de tegenwoordige tijd? Daarover zie ik niets terug in debatten.
Aziatische Nederlanders zouden vaker stemmen op rechtse partijen. Aziaten gebruiken in het algemeen hun verstand. Vaak zijn ze toekomstgericht. Ze zijn ooit geëmigreerd voor een betere toekomst, voor hun volgende generaties. De nieuwe generaties zijn hoog opgeleid of hebben een eigen onderneming. Zij kunnen prima een keuze maken uit de standpunten van verschillende politieke partijen, zonder naar een typisch Aziatische politieke partij te grijpen. Als hun ouders willen stemmen, dan luisteren ze naar het advies van hun kinderen. Ook hebben de Aziaten onderling netwerken. Voor de basisbehoeften kunnen ze daarop terugvallen. In een individualistische samenleving weten ze hun eigen behoefte aan saamhorigheid en zelfredzaamheid te behouden. Ze hebben daarom ook minder last van niet-functionerend(e) onderwijs, zorg en welzijn in Nederland, waar de linkse politieke partijen voor pleiten. Aziaten geloven ook dat financiële onafhankelijkheid veel problemen in het leven kan voorkomen en oplossen. Discriminatie probleem verdwijnt vanzelf als je je dienst bewezen hebt in de maatschappij. Economie en vrije markt, wat belangrijk is voor de financiële middelen, zijn dus de thema’s van rechtse partijen waar de Aziaten op stemmen.
Door de jaren heen heb ik op verschillende partijen gestemd met behulp van bijvoorbeeld de ‘kieswijzer’. In elk levensfase vind ik als mens bepaalde thema’s belangrijk. Ik maak de eerste beslissing op basis van de gepropagandeerde standpunten. Daarna kijk ik welke politici daarbij horen, of andersom. De betrouwbaarheid van politici bepaalt of de standpunten gerealiseerd gaan worden. Deze twee aspecten zijn te zien aan de buitenkant van een politieke partij. Ik zou sowieso niet kiezen voor partijen of politici die ruzie zoeken of maken. Hoe kan ik me als burger laten leiden door politici die hun eigen partij niet eens weten te leiden, of nog aan hun eigen persoonlijke leiderschap moeten werken? Als ik overtuigd ben van de buitenkant, dan is de binnenkant van een partij bepalend of ik voor langere tijd wil blijven. Hoe zijn de partijgenoten? Wat voor sfeer heerst daar binnen de partij? Voel ik de behoefte om daar bij te horen? Het is net als met het aangaan van een langdurige liefdesrelatie. Je voelt je eerst aangetrokken door iemands uiterlijk of de eigenschappen die hij of zij laat zien. Naderhand als blijkt dat de binnenkant van die persoon niet aan de verwachting voldoet, dan wordt de relatie alsnog beëindigd. Dit verklaart misschien ook waarom er zoveel politieke partijen zijn in Nederland, naast al die zwevende kiezers.
De kiezers gaan alleen langdurige relatie aan met een partij die authentiek en betrouwbaar is, van binnen en van buiten; de partij die problemen oplost in plaats van veroorzaakt voor de samenleving; de partij die aan persoonlijke leiderschap werkt; de partij waar iedereen zich welkom voelt; die partij hebben wij – Nederlanders - nodig.
Reactie plaatsen
Reacties