Bij een talkshowprogramma zat een ondernemer die miljardair is vóór z’n veertigste. Ik vind hem zo bijzonder. Sowieso vind ik mensen die het verschil maken in de wereld maar toch bescheiden blijven, inspirerend. Wijsheid is de x-factor voor mij.
Deze jonge CEO gaf aan wat de persoonlijke eigenschappen zijn die bijdragen aan zijn succes. Volgens hem zijn dat de creativiteit en discipline. Discipline is in mijn ogen een ‘must’. Wat creativiteit betreft is afhankelijk van waar je je in wilt uitblinken. Stel dat je goed wilt kunnen ontwerpen, dan moet je veel concepten bedenken en tekenen, om uiteindelijk iets op papier neer te zetten die gezien wordt. En stel dat je een topsporter wilt worden, dan is het een combinatie van lichamelijke conditie en discipline die voornamelijk bepalend zijn voor de prestatie. Een bedrijf runnen is iets wat totaal anders is dan een prestatie neerzetten voor jezelf alleen. Naast je persoonlijke of aangeboren talent dat je al bezit met de nodige doorzettingsvermogen, moet je ook veel nieuwe dingen bijleren die in eerste instantie niet natuurlijk bij je horen. Om de nodige of minder ‘interessante’ dingen bij te leren, en die ook nog goed onder de knie te krijgen, heb je dus discipline nodig. Je bent geboren met bepaalde eigenschappen maar niet met de kennis en vaardigheden. Stel dat die CEO niet over de nodige beschikt; zoals de meest actuele ICT kennis en kennis over de financiële markt, daarmede de vaardigheden zoals samenwerken, talenten herkennen en managen, dan zou zijn creativiteit hem slechts tot een uitstekende programmeur of IT Specialist maken. Het succes als miljardair heeft die CEO te danken aan zijn bedrijf met vele presterend personeel.
Een ander punt waar ik met deze CEO eens ben, is over de ondernemersklimaat in Nederland. Toen ik net naar Nederland kwam, verbaasde ik me dat er zo weinig ondernemers waren. Door de jaren heen is het aantal verveelvoudigd. Gedeeltelijk komt dat door de Nederlanders met etnische afkomst. Zelfstandige ondernemerschap biedt de uitkomst voor mensen die autonoom willen opereren en risico durven te nemen, zonder zichzelf hoeven aan te passen aan de cultuur en mensen binnen een bedrijf of organisatie. Zij vinden Nederland een gaaf land om in te wonen en willen daar de voordelen van plukken. Tegelijkertijd willen ze zo min mogelijk last krijgen van de mensen en systemen hier. Ze willen namelijk niet de behoefte krijgen om ergens mee te bemoeien. Zij vinden dat iedereen zijn of haar eigen verantwoordelijkheid moet dragen. Die ondernemers hebben verantwoordelijkheidsgevoel maar willen niet voortborduren op de problemen of kwesties die lastig op te lossen zijn.
Uit het verhaal van die CEO krijg ik mijn zienswijze bevestigd. Ondernemers hebben de neiging om te verkassen naar het buitenland wanneer ze groot worden. De reden hoeft niet altijd aan ons belastingstelsel te liggen. Rasechte ondernemers willen altijd groeien en presteren. Als Nederland niet meer aan hun intrinsieke behoefte kunnen voldoen dan gaan de ondernemers die buiten de grens zoeken. Ten eerste is Nederland een klein land met beperkt aantal inwoners. Een aantrekkelijke afnemersmarkt is hier geen sprake van. Voor de zoektocht naar samenwerkende partners is de vijver in Nederland ook pover. Ondernemers die gedreven worden door succes willen alleen samenwerken met de toppers. Bij een top onderneming of top organisaties werken er immers de beste werknemers. Zoals die CEO van Nederlands bankbedrijf ook ooit gezegd heeft in een interview: hij wilt alleen de slimste en meest gemotiveerde personeel aantrekken. Ik geef hem groot gelijk. Om de beste te blijven moet een persoon continu uitgedaagd worden door de sterkste concurrent, scherpe samenwerkingspartner en de presterende collega’s. Als men geen gelijkgestemden kan vinden in Nederland dan gaat hij dat ergens anders zoeken. De wereld is tenslotte groter dan Nederland. Nederland kan alleen mensen vasthouden die veiligheid, zekerheid en geborgenheid zoeken of nodig hebben.
De meeste immigranten in Nederland zijn het land binnengekomen voor een betere toekomst, inclusief de financiële zekerheid en fysieke veiligheid. Dit is de kracht en het kenmerk van Nederland – namelijk een verzorgingsstaat. Dit is de reden waarom ik steeds gekozen heb om een Nederlander te blijven en mijn bijdrage te willen leveren aan het land. Wat als Nederland op den duur alleen maar bewoond wordt door mensen die bescherming zoeken, maar niets voor Nederland willen en kunnen betekenen? De prestatiegerichte mensen, ‘change makers’ en of de verbeteraars verlaten het land omdat zij gewoonweg geen uitdagingen en kansen meer zien voor zichzelf, hier in het land?
Op de talkshow werd gevraagd hoe Nederland haar concurrentiepositie kan verbeteren. De CEO gaf als antwoord: ‘De grens openstellen’. Daarop haalde één van de talkshowgasten een Pakistaanse atoomgeleerde aan die aan spionageactiviteiten zou hebben meegedaan in Nederland, terwijl hij zijn studie of onderzoek doorlopen had in Europa, o.a. in Delft. De uitgesproken angst is absoluut terecht. De vraag hier is ook: Waarom kan die geleerde zijn ei kwijt in Pakistan en niet hier in Europa? Waarom gaan succesvolle ondernemers of ‘toppers’ hun heil zoeken buiten Nederland? Wij investeren in mensen en kennis om ze vervolgens te verliezen. Wij hebben geen oog voor diversiteit aan talenten waardoor mensen uiteindelijk niets kunnen of willen betekenen voor de Nederlandse samenleving.
Kennis blijft een gevaarlijk wapen. Het kan vóór maar ook tegen je werken. Het is uiteindelijk wat mensen zelf met die kennis doen. In de Chinese geschiedenis heeft de eerste Keizer van Qin Dynasty alle literaire boeken verbrand en veel geleerden geëxecuteerd, omdat kennis misbruikt werd door de ‘slimme mensen’ om de vrede in het land te verstoren. Die actie is misschien onredelijk in de ogen van anderen maar was ondernomen uit voorzorg. In deze moderne tijd is ‘kennis’ gratis. Het is toegankelijk voor bijna iedereen door het onderwijssysteem, maar ook door de technologische ontwikkeling zoals de komst van internet. Wanneer ‘kennis’ een product is die een land zoals Nederland zich graag mee onderscheidt, kan die de positie van een land ook kwetsbaar maken.
Als een typische Nederlander streef ik naar zekerheid. Daarom ben ik een persoon die graag op meerdere paarden wedt. Op korte termijn lijkt dat mij weinig winst op te leveren. Het is hard werken met veel disciplines. Daarmee leg ik echter de basis om de winnaar positie te verzekeren op lange termijn. Zijn er nog meer Nederlanders die Nederland een tof land vinden, een open geest en sterke zelfdiscipline hebben?
You are wanted.
Reactie plaatsen
Reacties