De inval van Rusland in Oekraïne is volop in nieuws. De oorlog is zo dichtbij. Vandaag ben ik opgestaan met wat gedachtes. Laat mij ook maar even mijn kijk op de situatie delen hier.
Poetin vindt dat Oekraïne nog steeds bij Moskou moet horen. Vanuit zijn perspectief kan ik het best goed begrijpen. Alleen Oekraïne heeft haar eigen plannen en wilt onafhankelijk van Rusland opereren. Volgens het nieuws verzamelde Rusland in het voorjaar van 2021 al ongeveer 100 duizend soldaten aan de grens van Oekraïne. Op 17 december 2021 stelde Rusland een ultimatum aan de VS en de NAVO met allerlei eisen. In mijn ogen gebruikt Poetin Oekraïne om VS en NAVO op de knieën te krijgen.
Poetin met zijn militair machtsvertoon is niet anders dan een typisch masculiene manier van doen. Al die regeringsleiders hebben geprobeerd op hun manier te de-escaleren; blijkbaar niet op de manier die bij Poetin past. Anders zou de uitkomst nu anders zijn. Wat Poetin niet verwacht heeft, is natuurlijk de grote eensgezindheid binnen VS en NAVO. In de afgelopen jaren waren er vele momenten geweest waar de zwaktes van westerse landen duidelijk naar voren kwamen.
Al die dialogen over en met Poetin heeft hem alleen nog kwader gemaakt. Niemand vindt het prettig en veilig om het spel ‘tien tegen een’ te spelen. Hoe meer Oekraïne bijgestaan wordt door de andere landen, des te meer Poetin zich machteloos voelt. Volgens hem zou hier sprake zijn van een interne aangelegenheid van Sovjet-Unie. Hij wilt alleen zijn ‘land’ bij elkaar houden. Westerse landen kijken met heel andere ogen naar deze kwestie, namelijk: Poetin schendt de democratische rechtstaat en is een dictator. De normen en waarden van de westerse landen is de enige die telt. Poetin moet vooral naar hen luisteren. Het is toch geen wonder dat al die gesprekken tot niets uitliepen?
Wat doet een masculiene man die boos en machteloos voelt? Hij gaat niet huilen. Hij is emotioneel geladen en wordt alleen maar agressiever. Ook al kan hij nog rationaliseren, zou hij zijn macht moeten laten zien. Als Russische leider heeft hij de reputatie hoog te houden, naar zijn eigen volk maar ook naar de buitenwereld toe. Wat zou men denken als hij zich koest houdt nadat al die regeringsleiders langs zijn geweest? Het is niet te voorkomen dat Poetin de aanval inzet als VS en NAVO niet op zijn openlijk verzoek ingaan. Wat dat betreft begrijpt Amerika Rusland beter als een masculien land. Een maand geleden heeft Biden al de verwachting uitgesproken over de inval van Rusland.
Hebben VS en NAVO-landen dan anders moeten doen? Nee. Deze machtsstrijd is ook een gelegenheid voor al die regeringsleiders of landen te leren samenwerken, maar ook tegelijk de masculiene kant te voorschijn te halen. Dat kan alleen als iedereen met hetzelfde doel voor ogen heeft. Poetin’s masculien gedrag heeft al die landen geholpen alle neuzen dezelfde kant op te laten staan. Vroeger zou Amerika voorop staan met alle andere landen achter zich. Nu gaan de grote regeringsleiders iedere voor zich naar Rusland toe, met hetzelfde doel en dezelfde boodschap. Dat kan intimiderend overkomen bij Poetin. Overheersend door emoties zou hij niet eens oor hebben naar de zware sancties: dat zijn maar de gevolgen voor de toekomst. Op dit moment weet hij alleen uit woede en ego te reageren.
Wat gebeurt er als twee masculiene mannen tegenover elkaar staan die conflict hebben? Ze gaan met elkaar op de vuist. Zoals wat nu ook is gebeurd: Poetin doet iets. De andere partij gaat dreigen met nog zwaardere sancties. De sfeer wordt steeds ijziger. Op een gegeven moment is er geen weg meer terug. De sancties voelt Rusland later pas maar de oorlog vindt al plaats met verwoesting en opoffering van mensenlevens. Behalve de onderliggende haat en nijd die veroorzaakt is in het verleden tussen Rusland en andere landen, komt dit nieuwe litteken ook nog eens keer bij. Iedere keer als er onenigheid ontstaat, worden de emoties en agressie explosiever. De hoop om ooit nog een vertrouwensband op te kunnen bouwen is steeds minder aanwezig. Als intrinsiek gemotiveerde samenwerking niet meer mogelijk is, dan wordt een relatie alleen gestoeld op belangen. Hoe betrouwbaar en solide wordt zulke relatie tussen landen?
De inval is al begonnen. Wat nu? Is het opleggen van sancties en aanwijzen van schuldige de enige oplossing? Als men al midden in een vechtpartij zit, zijn er eigenlijk alleen nog maar twee oplossingen om heelhuids van af te komen. De eerste die stopt moet de klappen vangen. In dit geval kan verlies van gezag en aanzien betekenen. Meest ideaal is dat beide partijen tegelijk een stap terugzetten. Poetin zou dat niet als eerst doen, dan moeten de VS en NAVO landen ook vooral niet doen. Die moeten tot het einde een front blijven vormen. Deze eerste oplossing gaat niet werken tenzij Poetin ineens anders besluit. De tweede oplossing is: bij een vechtpartij helpt soms als iemand er tussen in springt. Een bemiddeling door derden geeft beide partijen het podium om uit de boksring te stappen.
Waarom heeft de bemiddeling of de-escalatie van al die regeringsleiders niet gewerkt? Want zij zijn degene die van wie Poetin wat wilt. In de ogen van Poetin zijn ze zelf de belanghebbenden. Zij zijn niet onafhankelijk. Wie zou een gewichtige derden kunnen zijn? China denk ik. China is een wat meer feminien land. Zij is van verbinden. Dit verklaart ook waarom Poetin ‘poeslief’ is met China. Want hij krijgt niet eens de kans om met China op de vuist te gaan. Zo ver zou China ook nooit laten komen.
China zou niet uit zichzelf bemoeien met ander lands conflicten omdat zij de standpunten van beide partijen kan begrijpen. In een conflict heeft nooit een partij het absolute gelijk. Aan wiens kant zou ze moeten staan? Daarnaast heeft China een goede verstandhouding met Rusland terwijl al die westerse landen haar hebben geboycot en gebruikt in het verleden. Veel landen hebben al laten merken dat ze tegenover haar staan en niet naast haar. Als zij ergens mee bemoeit, zouden de westerse landen haar toch nooit dankbaar zijn. Waarvoor moet zij het doen met het risico de band met Rusland kapot te maken?
Echter, als de westerse landen om hulp vragen, zou China niet zo gauw nee zeggen. De hulpvraag moet echter wel authentiek zijn, en voor het grotere belang of een hoger doel. Dus komt niet met ‘ Oekraïne moet een democratische staat blijven en Rusland is agressief’. Dat zijn alleen argumenten die werken voor de westerse landen. Zodra er negatief of niet objectief wordt gesproken dan gaat de deur gelijk dicht. Als we over waarden praten heeft China haar normen en waarden hoog in het vaandel staan. Zij gaat niet door het vuur voor landen of mensen die onbetrouwbaar overkomen of bevooroordeeld zijn.
Gaat NAVO iemand sturen naar China? Ik zou zelf iemand uit Europa sturen gezien Amerika echt te bont heeft gemaakt de afgelopen jaren.
Reactie plaatsen
Reacties