Ik heb mijn droom eindelijk in vervulling laten gaan. Deze week heb ik de eerste module gevolgd van mijn masteropleiding. Het was natuurlijk spannend maar tegelijk had ik er ontzettend veel zin in. Voor die opleiding moet ik naar een andere stad reizen. Ondanks dat ik een logeerplek heb kunnen regelen, heeft het openbaar vervoer mij niet een makkelijke start gegeven.
Ik ben een persoon die graag minimaal 30 tot 45 minuten eerder aankomen op mijn afspraak, als ik ergens voor het eerst moet zijn. Ondanks de goede voorbereiding kwam ik de eerste twee dagen alsnog te laat op school. De eerste dag reisde ik rechtstreeks van mijn woonplaats naar Tilburg met de trein. Door de perronwijziging op het laatste moment, had ik mooi de trein gemist. Vervolgens had de bus die ik daarna moest nemen, flinke vertraging. Toen ik eenmaal aankwam kon ik het juiste gebouw niet vinden. De campus is groter dan ik verwacht had. Op de eerste schooldag was ik dus 10 minuten te laat. De tweede dag had ik voorgenomen wel op tijd te zijn. Toen had ik een ander traject uitgekozen. Ik hoopte door eerst een lange stuk zelf te lopen, kon ik een bus nemen die rechtstreeks naar de universiteit reed. Zo zou ik zeker weten dat er weinig kans is dat ik weer te laat kom door de aansluiting, of iets anders. Inmiddels had ik de schoolomgeving en de haltes van ov natuurlijk goed verkend.
Wederom had ik alles ruim ingepland. Vroeg in de ochtend liep ik in 15 minuten naar de bushalte. Ik dacht: nu kan toch niets meer misgaan? Ik wachtte en wachtte. Er kwam geen bus voorbij. Volgens de dienstregeling zou de bus er al moeten zijn. Toen kon ik niets anders doen dan wachten op de volgende. Ik dacht: gelukkig heb ik op zulke gevallen gerekend. Een jonge man kwam ook bij de bushalte staan. Ik stelde mezelf gerust: ik sta dus wel bij een goede bushalte. Anders zou die andere passagier niet hier zijn. De bus was opnieuw niet aangekomen volgens de dienstregeling. Ik raakte lichtjes in paniek: ‘Wat moet ik nu doen? Ik weet niet echt waar ik nu ben. Als ik terugloop naar waar ik vandaan kom en vandaar uit een andere route nemen, zou ik nog later aankomen op school.’ De jonge man die ook bij de bushalte stond liep naar mij toe, en begon in het Engels tegen mij te praten. Volgens hem gebeurt dit vaker. Toen ik hoorde dat hij ook naar de universiteit moest, was ik opgelucht. Ik kon hem gewoon achternalopen. Wij kwamen overeen om eerst op de volgende bus te wachten. In tussentijd praatten wij gezellig door. Hij komt van Turkije en volgt nu zijn tweedejaars bacheloropleiding Economie aan de universiteit. De tijd was voorbij gevlogen maar nog steeds was er geen bus te bekennen. Uiteindelijk stelde die jongen voor naar een halte verder te lopen. Daar is het centrum en zouden er meer bussen moeten langskomen. Lopend zei ik tegen hem: ‘It's funny that a foreign student has to show the local the way.’ Een halte verderop hadden we inderdaad de bus te pakken. Op de tweede schooldag was ik dus 30 minuten te laat. Ik vond het ontzettend vervelend omdat ik alles eraan gedaan had om ‘te laat komen’ te voorkomen. Ook omdat ik vaker voor de klas of groep heb gestaan. Ik weet hoe onaangenaam het voelt voor diegene die voor de klas staat. Een beter gevoel kreeg ik niet met het bieden van excuus aan de docent.
Ondanks dat gedoe met openbaar vervoer ben ik tevreden met mijn eerste schooldagen. Ik volg deze startmodule samen met studenten van verschillende opleidingen. Mijn studiegenoten zijn adviseur of manager op hun werk. Wat ik leuk vind is dat merendeel van hen in maatschappelijke werkvelden werkzaam zijn, zoals de gemeente en het ministerie, maar ook passend onderwijs, basisschool bestuur, forensische psychiatrie, jeugdzorg, netwerkbeheerder energie, waterschap etc. etc. Dat zijn sectoren waar ik affiniteit mee heb. Het is herkenbaar als er over de ‘problemen’ gepraat moeten worden. Ik vind onze docent ook erg leuk. Ik kreeg het indruk dat hij capabel is in wat hij doet. Een docent moet sowieso veel weten vind ik. Hij heeft veel extra informatie geplaatst op de online portal naast de standaard lesmaterialen. Ik kan niet wachten om ze allemaal door te nemen. Behalve het brein, heeft hij ook het hart. Hij nam mijn verzoeken serieus en deed moeite om het 'antwoord' daarvoor te vinden. Hoe kan ik hem niet tof vinden? Ik vind het jammer dat ik voorlopig geen les meer van hem krijg.
De ontmoeting met die Turkse student heeft mijn eerste verblijf in Tilburg zeker ook onvergetelijk gemaakt. Door hem krijgen de Turken een extra dimensie in mijn hoofd. Hij is anders dan sommige Turkse mannen die ik tegengekomen ben in Nederland. Hij doet mij denken aan mijn Aziatische vrienden – netjes, respectvol en fijngevoelig, zonder het woord 'u' hoeven te gebruiken. Bij zulke mensen voel je gauw comfortabel. Hij vertelde me hoe de jonge generaties zijn in Turkije. Ik merkte dat hij een open geest heeft. In communicatie was er duidelijk sprake van tweerichtingsverkeer. Ondanks dat hij niet constant bezig was met ‘zenden’, kwam hij heel intelligent over. Zijn vader is een arts en zijn moeder een professor. Dit verklaart wellicht veel. Hij is ook heel attent. Toen wij begonnen te praten ging hij zijn mobiel en oortjes in zijn tas terug stoppen. Ook liet hij mij altijd voor lopen, bijvoorbeeld bij het instappen. Eenmaal aangekomen bij de campus stond hij erop eerst met mij mee te lopen naar het schoolgebouw waar ik moest zijn. Terwijl hij zelf ook te laat was voor zijn college. Hij wist namelijk dat ik het gebouw niet kon vinden op de dag daarvoor. Zulke mensen zijn niet gauw te vinden hier in Nederland.
Het doet me goed om te zien dat zulke pure, ongecompliceerde en oprecht geïnteresseerde mensen nog steeds bestaan op de wereld. Zo horen wij ook met de anderen om te gaan. Mannen moeten niet alleen attent zijn wanneer ze ‘daten’. Het kan ook zijn dat veel van ze afgestompt zijn door hun eigen ervaring met vrouwen. Door deze jonge man denk ik dat het wel goed gaat komen met Turkije. De president Erdoğan moet zijn land in transitie fase leiden. In deze fase heb je eenmaal oude en nieuwe ideeën, ook verschillende groeperingen. Erdoğan kan niet te snel maar ook niet te langzaam gaan. Het gaat hem nooit lukken iedereen tevreden te stellen. De mensen in Turkije, hoe ze zijn en worden, bepalen uiteindelijk de toekomst van het land.
Die Turkse student heeft mij uiteraard ook tips gegeven over de mooie reisbestemming in Turkije. Ik moet maar gauw erheen gaan. Dit is waarom het leuk is om in een nieuwe omgeving te vertoeven. Want dan ontmoet je mensen die je normaal niet zou tegenkomen.
Reactie plaatsen
Reacties