(Zelf)Liefde is het omhelzen van imperfectie (deel 2)

Carter zou gevoelig, grappig, sociaal, avontuurlijk, idealistisch zijn met een IQ van 150. Met een goede baan, inkomen en perfect afgetraind lichaam was hij de droomprins van vele vrouwen. Zijn vriendinnen waren allemaal bloedmooie vrouwen, van Vietnamees, Zweeds tot Russisch. Hij stond regelmatig in de publiciteit en ontving diverse onderscheidingen van de overheid. Volgens mij was hij van de hemel in de hel beland. Het is lastig voor hem om zichzelf te accepteren na de incidenten, laat staan de nieuwe ik te laten zien. Ik had toen besloten hem te helpen. Hij is te jong om de rest van zijn leven binnen te blijven met zware medicatie. Medicijnen onderdrukken de pijn maar ook de levenslust. Problemen moeten aangepakt worden bij de wortel om de kwaliteit in het leven terug te krijgen.

Aan de hand van een waslijst van diagnoses die mijn neef gekregen had, ging ik informatie opzoeken. Hij vertelde mij zijn diepste geheimen en donkerste scenario’s. Door het wegvallen van zelfvertrouwen had hij twijfels in alles en over zichzelf. Hij was diegene die zichzelf veroordeelt en gek maakt. Op niemand was hij in staat te vertrouwen. De enige reden waarom hij mij vertrouwde ondanks dat ik een ‘vreemde’ ben, was zijn diepgewortelde overtuiging over familieband. Bij familie wilde hij liefst zijn mankementen verbergen. Ik verzekerde hem: ‘Ik ken je zoals hoe je nu bent en niet hoe je was. Ik kan niet vergelijken of oordelen dat jij nu minder bent geworden.’

Als ik hem wil helpen anders naar zichzelf te kijken, moet ik eerst begrijpen hoe alles in elkaar zit. Carter vertelde me een keer dat hij een pathologische leugenaar is. Misschien had de arts hem dat verteld; of door hoe de anderen hem oordeelden. Onze tante grapte soms dat Carter liegt. Want hij beweerde iets en een andere keer zei hij weer iets anders. Omdat ik een en andere had ingelezen, wist ik dat het doordat zijn korte termijn geheugen soms niet goed werkt komt. Hij moest van mij leren notities maken. Met zijn IQ van 150 was het geheugen natuurlijk nooit een probleem geweest. Met tegenzin volgde hij mijn instructie op. Soms hadden wij discussies dan zei hij van: ‘Waarom zou je beter weten dan dokters?’ ‘Tja, omdat mijn adviezen werken.’ Ondanks de vele discussies heeft hij veel adviezen van mij aangenomen. Ik bedacht de oplossingen en hij moest ze uitproberen en kiezen wat bij hem past. Door het te doen en de reacties van mensen te observeren, kreeg hij steeds meer vertrouwen in wat hij laat zien.

Psychologen en psychiaters zijn goed in diagnosticeren en medicatie uitschrijven maar nemen de bijwerkingen voor lief. Mijn neef had in het begin al die medicijnen weggegooid omdat hij er lam van werd. Hij die intens en betrokken in het leven stond is een gevoelloos leven met medicatie een straf. Hij kon de behandelingen niet weigeren omdat hij anders geen geld van de overheid kon krijgen. Leunend op zijn mentale kracht probeerde hij de (pijn)impulsen te onderdrukken. Mentaal zijn ze natuurlijk erg getrained in het leger. Af en toe bestelde Carter wat softdrugs en dronk hij veel biertjes om de pijn, zowel psychisch als fysiek, te verzachten. Een keer waren wij aan het winkelen met een groepje. Uit niets ging hij keihard schelden en schreeuwen tegen mij. Ik had iets gezegd wat hem triggerde. Daarna bood hij zijn excuses aan. Ik zei tegen hem: ‘Sommige medicatie moet je wel nemen. Je kan niet elke keer eerst doen en dan sorry zeggen.’ In de middag kwam hij soms bij mij langs, gewoon om te slapen in mijn aanwezigheid. Voldoende rust kan de pijn dragelijker maken.

Carter, die met passie en missie leefde, moet wel iets hebben om na te streven in het leven. Voor een man is dat vooral belangrijk. Ik zocht naar de mogelijkheden binnen beperkingen. Ik zag dat Carter nog steeds goed verbanden kan leggen, alleen niet altijd direct. Dat was afhankelijk van hoe zijn lichamelijke en geestelijke gesteldheid is op dat moment. Mijn gevoel zei dat zijn IQ van 150 hem zou kunnen helpen. Want de meeste mensen hebben een gemiddeld IQ van 100. Stel dat hij hersensbeschadiging had opgelopen waardoor zijn IQ gedaald is naar 100, is hij qua functioneren niet minder dan een doorsnee persoon. Ook hoeft de IQ niet verminderd te zijn. De ervaren symptomen kunnen veroorzaakt zijn door beschadiging in andere delen van de hersenen waardoor het denkproces belemmerd wordt. Dus het is hij die anders moet leren omgaan met de werking van zijn hersenen. Mijn idee is bevestigd door aantal wetenschappelijke artikelen. Dat hielp. Want toen hij wist hoe het zit met de intelligentie, durfde hij zich meer te uiten en uit te drukken in woorden, ook naar de buitenwereld toe. Daarvóór was hij bang dat andere mensen hem gauw dom zouden vinden. Wat voor hem simpel is, is voor de anderen normaal. Vóór de incidenten werd hij geroemd om het spreken in het openbaar. De hersensbeschadiging doet namelijk ook iets met zijn taal- en uitdrukkingsvermogen. Af en toe ving ik een glimp op van hoe hij was. Hij kon mij bijvoorbeeld heel goed aan het denken zetten door onverwachte vragen te stellen. Ook kon hij soms scherp uit de hoek komen met zijn zienswijze. Op zulke momenten moest ik dan denken: Wat zonde.

Ik merkte dat hij niet goed tegen confrontatie kan vanwege zijn gevoeligheid, maar ook vanwege het informatieverwerkingsproces. Beiden zijn factoren waar hij weinig tot geen invloed op heeft. Toen had ik bedacht hem berichten en emails te sturen wanneer het teveel werd voor hem. Dan kon hij het rustig lezen wanneer het hem uitkomt. Hij vroeg mij ook veel regels tussen de zinnen te laten. Dan kon hij alles makkelijker tot zich nemen. Financiën was ook een chaos. Een bepaalde rem zit los bij hem waardoor hij niet altijd verstandige beslissing wist te nemen. Hij moest van mij daaraan werken. Gezien hij een persoon is die veel waarde hecht aan vrijheid en nogal onconventioneel is, luistert hij niet gauw naar iemand, laat staan zijn financiën laten beheren. Voor iemand die geen toekomst ziet vanwege depressie vond hij dat geld elke dag uitgegeven moet kunnen worden.

Tevens constateerde ik dat hij sneller agressief reageert als hij zich machteloos voelt. Bijvoorbeeld wanneer hij het gevoel kreeg dat hij niet goed kon uitleggen of wanneer iets te snel ging voor hem. Dat waren de paniek reacties omdat hij nog moest leren hoe anders om te gaan met de nieuwe ik. Ik hielp hem zichzelf beter te leren kennen en met de onzekerheden om te gaan.     

>>> Verder lezen "(Zelf)Liefde is het omhelzen van imperfectie (deel 3)"