Het was een moeizaam proces maar onze band versterkte alleen maar. Hij kreeg steeds meer vertrouwen met mij aan zijn zijde. In de loop der tijd begon hij een pleister of oogklep te gebruiken voor zijn onzichtbaar beschadigde oog. Op een gegeven moment liep hij met een stok of een loopwagen. Hij durfde aan te geven wanneer hij moe is of thuis moet blijven tegen onze familie. Hij plaatste een foto met zijn 18 soorten medicijnen op sociale media. Af en toe liet hij een kreun horen vanwege de pijn. Later heeft hij een begeleidingshond genomen. Ik wist dat het mij is gelukt. De echte genezing begint wanneer een persoon zichzelf kan accepteren zoals die is. Acceptatie van de omgeving kan de zelfacceptie helpen bevorderen.
Toen kwam het moment dat ik naar Nederland terug moest. Ik maakte me zorgen dat Carter dan alleen zou komen te staan en niet zou redden. Onze familie wilde dat ik in New York blijf en kon zelfs huwelijkskandidaten voor mij regelen. Trouwen is de snelste manier om een ‘green card’ te krijgen. Ik vond het niet erg. Ik ben altijd ‘in’ voor nieuwe uitdagingen. Helaas had Carter dat idee afgekeurd. Hij zei: ‘New York is niet je plek. Ga terug naar Nederland voor je eigen geluk.’
Boos en teleurgesteld was ik terug naar Nederland gereisd. Ik had geen contact meer gezocht met hem. Natuurlijk zag ik wel af en toe nieuws voorbij komen. Nadat ik vertrokken was, was mijn neef in zware depressie beland. Daarna was hij weer bovenop geklommen. Langzaam zag ik hem in kleine stappen zijn idealen verwezenlijken. Ik zag hem een ‘community’ oprichten online om mensen te helpen of bepaalde boodschap uit te dragen. Zo was hij een van de eersten die mensen oproepen om ‘online scams’ tegen te gaan. Hij is een ‘suicide counselor’ voor de veteranen. Inmiddels is hij verhuisd naar Florida en heeft een gezin. Met wat hij gedaan heeft na mijn vertrek zag ik dat hij al mijn berichten en e-mails goed had doorgelezen. Ik was namelijk zelf aantal keren naar Florida geweest en wist dat het hem goed kan doen als hij daarheen zou verhuizen. Dit vanwege het weer, en de natuur. Daar is het minder druk en minder dichtbevolkt. Er wonen ook veel veteranen daar.
In New York was mijn neef een prooi voor manipulatieve vrouwen. Hij heeft geld en is gevoelig voor ‘zielige’ vrouwen. Deze vrouwen wisten gebruik te maken van zijn behoefte aan erkenning door gebrek aan zelfvertrouwen. Ik had vaak ruzie met hem wanneer ik zag dat hij weer ingetuind was door vrouwen die van hem profiteren. Hij geloofde liever in de mooie manipulatieve woorden dan ik die hem eerlijk waarschuwde. In de vele berichten had ik geschreven: ‘Als je mensen wilt helpen met je geld, help dan kinderen, jongeren en veteranen (voornamelijk mannen).’ Mijn neef is emotioneel niet weerbaar tegenover vrouwen met slechte intentie. Al mijn ‘schriftelijk adviezen’ heeft Carter aangenomen sinds ik weggegaan was bij hem. Vrouwen helpt hij op afstand – online – zonder fysiek contact en geldverkeer. Hij weet dat ik één van de weinigen ben die hij van harte kan vertrouwen. Ook al kan hij dat niet altijd met zijn verstand goed beoordelen. Door te doen wat ik hem adviseerde, krijgt hij een steeds beter gevoel en heeft zijn leven meer in controle. Soms zie ik nog steeds een verborgen strateeg in wat hij doet online.
Sinds aantal jaren hebben wij weer af en toe contact via de sociale media. Ondanks dat hij erg goed doet met zijn beperkingen, moet hij nog steeds veel lijden. Het doet mij pijn om soms foto’s van hem met een lachend gezicht voorbij te zien komen. Ik weet namelijk hoeveel lijden daarachter schuilt. Vergeleken met wat hij dagelijks te verduren heeft, vallen de problemen die ik heb in het niets. Hij laat soms beelden zien op sociale media wat raar kan overkomen bij mensen. Maar ik weet precies waarom hij iets doet. Ik ben blij om te zien dat hij zichzelf durft te zijn en niet meer zwaar tilt aan wat de anderen wel of niet van hem vinden. Hij schaadt niemand daarmee dus waarom niet. Mensen die hem niet moeten, hebben de keuze om hem niet te volgen. Hij heeft wel veel lieve vrouwelijke volgers op de sociale media, over de hele wereld. Ze zenden hem positieve energie, motiveren hem en moedigen hem aan.
Zichtbare of onzichtbare gehandicapten tasten de eigenwaarde aan. Een patiënt voelt zich vaak minder waardig om van iemand te houden of te geloven dat er van hem gehouden wordt. Vanuit de perspectief van een man in traditionele rol, wilt de man zijn naasten kunnen beschermen en vooral ‘geven’. Ik kan dat minderwaardige gevoel helaas niet bij Carter wegnemen. Wel heb ik een keer tegen hem gezegd: ‘You knew me better than myself, and showed me love by letting me go.’ Carter wist dat ik me niet gelukkig zou voelen als ik in New York was gebleven.
Ook al ziet mijn neef nu anders uit en gedraagt zich soms anders; wat van binnen zit – zijn liefhebbende hart – is nooit veranderd.
En nee, dit is niet een romantische liefdesverhaal. Hier gaat over twee personen die positieve impact op elkaars leven hebben gehad puur door hoe ze zelf zijn. Hoewel hun paden elkaar niet meer kruisen, gaan ze met wat ze ‘ontvangen’ hebben verder. Vervolgens kunnen ze opnieuw iets betekenen voor de anderen op de wereld, iedere voor zich.
>>> Lezen vanaf het begin "(Zelf)Liefde is het omhelzen van imperfectie (deel 1)"
Reactie plaatsen
Reacties