Ik mag ook een keer de dief spelen

Met oordopjes op liep ik naar de uitgang. Ineens kwam de beveiliger achter me aan. Ik schrok. Even voor de duidelijkheid: niet door die man. De grote donkere beveiliger heeft in mijn ogen een hoog ‘knuffelbeer’ gehalte. Hij was best vriendelijk. Het leek alsof hij een beetje gegeneerd is. Ik zette mijn boodschappen tas neer en verwachtte dat al die boodschappen uit de tas gehaald moeten worden. De beveiliger had een verkreukelde bon in zijn hand die ik net in de prullenbak had gegooid. Aan de telefoon sprak hij met een collega. Een paar groentesoort werden opgesomd door die persoon via de telefoon. De beveiliger zei tegen die persoon: ‘ja, die en die staat op de bon. Op dat moment vond ik het zo erg voor die beveiliger dat ik verklaring verzon voor zijn collega. Ik zei: ‘Misschien zag die persoon mij de groenten achterelkaar in de tas stoppen, en niet wist dat ik alles al in één keer aangeslagen heb op de ‘kassa’. Als ik wil stelen ga ik toch niet zo opzichtig doen?’ Die man zei: ‘Excuses voor het oponthoud.’ Ik was zwijgend weggegaan. Normaal zou ik wel iets aardigs terugzeggen.

Ik dacht bij mezelf: als ik iets wil smokkelen komen ze echt nooit achter. Soms snap ik niet hoe mensen conclusie trekken. Als ik iets niet gescand heb met opzet, ga ik toch niet rustig uitgebreid mijn bon daar staan te controleren? En waarom gaan ze er van uit dat het product één voor één ingescand en in de tas gestopt moet worden? Het kan toch dat ik alle groentesoort uit mijn hoofd weet die ik eerder in mijn mandje heb gedaan, en ze in één keer weet in te voeren? Dit zegt toch heel veel over hun eigen gedachte en manier van doen? Zag ik er zo slecht uit of was ik zo slecht gekleed dat ik op een dief leek? Het feit dat mensen zo over mij denken, vind ik ontzettend erg. Waarvoor moet ik voor een paar euro’s het risico nemen? Het is toch teveel moeite om überhaupt het plan in mijn hoofd te halen? Nu praat ik natuurlijk vanuit mijn eigen portemonnee. Wie weet is het risico nemen voor die paar euro’s juist belangrijk voor sommige mensen in nood.

Wat mij het meest boos maakt is die collega aan de telefoon. Blijkbaar stond hij of zij mij te observeren, wel op het verkeerde moment. Anders zou die persoon niet de groenten in mijn mandje kunnen opsommen. De ‘klikker’ was zelf niet naar mij toegelopen maar stuurde zijn of haar collega op mij af. Die persoon durfde zichzelf niet eens te laten zien. Hoe groot is dat kassa gedeelte van de supermarkt? Of moet die persoon via een camera of zo mij in de gaten heeft gehouden. Die ‘klikker’ durfde de confrontatie met mij niet aan en liet zijn of haar collega de klus opknappen. Of is die bang gezien te worden als een persoon die discrimineert. Het komt beter uit als een allochtone door een andere allochtoon aangehouden wordt.

Ik begrijp waarom die beveiliger ongemakkelijk erbij voelde op dat moment. Want als iemand een bepaalde antenne heeft voor mensen, zou hij gelijk zien dat ik nooit een dief kan zijn. Ook omdat hij door zijn collega op mij is afgestuurd, kwam het over alsof hij zijn werk niet goed heeft gedaan. Ik heb medelijden met die man. Dat hij moet samenwerken met zulke collega. Hij moet luisteren naar iemand die verkeerde inschatting maakt en oordeelt, die hem de bos instuurt. Op die dag voelde ik me goed, anders zou die beveiliger misschien wel een volle lading over zich heen gekregen van mij. Wanneer komt agressie voor bij confrontaties? Het is wanneer de persoon zich onbegrepen of beschuldigd voelt, terwijl hij of zij al in ellende zit of een slechte dag heeft gehad.

Met de aanhoudactie door samenwerking tussen twee personen in de supermarkt, werd ik voor schut gezet. Veel mensen in de winkel hebben het natuurlijk gezien, ondanks dat ik geen behoefte heb om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Gelukkig woon ik in de stad en niet in een dorp. Anders zou ik gauw ‘naamsbekendheid’ krijgen binnen een korte tijd.

Jammer dat die supermarkt een min of meer monopolistische positie heeft. Daarom moet ik als consument bij hen blijven winkelen. Ik ben een vaste klant daar en heb vaker mijn ongenoegen geuit. Als ik nog een paar keer zulke situaties moet meemaken ga ik de filiaalmanager zeker aanspreken. Dingen die ze goed horen te doen, doen ze niet. In plaats daarvan gaan ze mij als klant lastig vallen.

Uiteraard moet diefstal aangepakt worden. Het is een kleine groep mensen die steeds het vertrouwen van de anderen schaad waardoor een grote groep mensen ook met de ingesleten (voor)oordelen geconfronteerd moet worden – helaas de werkelijkheid waarin we leven.